ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Η γυναίκα θυμήθηκε

Η γυναίκα θυμήθηκε

 

Η νύχτα τη σταμάτησε

Την έβαλε στο αμάξι

Πήγανε στην άκρη της θάλασσας

 

Η γυναίκα πλησίασε

Τον χρόνο που κατάπινε κύματα

Γονάτισε

Το νερό έγλειφε το εσωτερικό των μηρών της

Θυμήθηκε το σώμα του άντρα

 

Βύθισε τις παλάμες της

Έσκυψε

Γυναίκα τετράποδο

Στην άκρη της θάλασσας

 

Η νύχτα έβαφε τα νύχια της κόκκινα

Καθισμένη στις άκρες των βράχων

 

Το σώμα του άντρα το έβλεπε

Ξαπλωμένο στο βυθό, ανάσκελα

Συσπάστηκε

Άνοιξε το στόμα

Κι άδειασε στο νερό τα παιδιά της

Ξέσκισε τους ομφάλιους λώρους με τα δόντια της

 

Η νύχτα στις άκρες των βράχων

Κόκκινη

 

Η γυναίκα γέμισε την κοιλιά της πέτρες

Σύρθηκε μες την θάλασσα

Θυμήθηκε το σώμα του άντρα

 

Η γυναίκα θυμήθηκε

 

 

Είμαι ο ύπνος του δάσους

Το ελάχιστο των ονείρων του

Οι ματωμένοι ίσκιοι

Το θρόισμα των σιωπών

Το παγωμένο έλατο

Με τα τρελαμένα του φωτάκια

Καρφωμένο στον αφαλό

 

Δεν ήξερα τι να το κάνω το δάσος

Μέχρι που το θέλησα

Καμένο

Φύσα τις πυγολαμπίδες

Να σβήσουμε 

***

 

Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να ξυπνήσουμε τις μάγισσες

Τι έκανε τα φαντάσματα νωθρά;

Να επινοήσουμε το σκοτάδι που μέσα του θα κρυβόμαστε

Που θα το φοβόμαστε

Ακόμα και τώρα, ιδίως τώρα

Κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας

Αναβοσβήνει τους αστερίες της

Περιμένει ν’ αναδυθεί

Περιμένει από εμάς να γίνουμε η δύναμη

Που γίναμε φίλε μου γριές

Ο κόσμος εν αναμονή

Η χώρα μας νησί

Αναδεύει τα ξωτικά της φύκια

Η θύελλα

Πρέπει να εμφυσήσουμε ζωή στον καθρέπτη

Να κάνουμε τις κουρτίνες να χορέψουν

Στον ρυθμό της απελπισίας μας ξανά

                    

  

Σκορπισμένα τα μέλη μας στο δωμάτιο

Χέρια κομμένα, μάτια δεμένα

Αστράγαλοι και ώμοι

Πεταμένοι στο πάτωμα

 

Θέλουν άλλαγμα τα σεντόνια

Θέλει άλλαγμα ο χρόνος

Κι εγώ δεν μπορώ…

 

Από την άλλη

Μου αρέσει να κάθομαι να μας κοιτώ

Μέσα στην τόση εγκατάλειψη

---

Η Δήμητρα Αγγέλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.