Εκτύπωση του άρθρου

JORGE LUIS BORGES

Jorge Luis Borges


Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Μετάφραση: Άννα Βερροιοπούλου

Είμαστε το ποτάμι που μνημονεύεις, Ηράκλειτε.
Είμαστε ο χρόνος. Η άπιαστη ροή του
μεταφέρει λέοντες και όρη,
χαμένες αγάπες και στάχτες ηδονής,
αστείρευτες πλανεύτρες ελπίδες,
αναρίθμητα ονόματα αυτοκρατοριών
που τώρα δεν είναι παρά σκόνη,
εξάμετρα, ρωμαϊκά κι ελληνικά,
μια θάλασσα, ερεβώδη υπό το κράτος της αυγής,
τα όνειρα, πρόγευση του θανάτου,
τα άρματα και τον πολεμιστή, μνημεία,
τα δυο πρόσωπα του Ιανού, άγνωστα μεταξύ τους,
τους φιλντισένιους λαβυρίνθους που
χαράζουν τα πιόνα πάνω στην σκακιέρα,
το κόκκινο χέρι του Μάκβεθ, ικανό
να αιματοποτίσει τις θάλασσες, τη μυστική
εργασία των ρολογιών μέσα στις σκιές,
έναν ατέρμονα καθρέφτη που αντικρίζεται
σε άλλον καθρέφτη και κανείς δεν υπάρχει να τους δει,
ατσαλένια ελάσματα και γοτθική γραφή,
μια ράβδο από θειάφι κλεισμένη σε ντουλάπι,
βαρύθυμα καμπανίσματα της αϋπνίας,
χαραυγές, δύσεις και δειλινά,
αντίλαλους, φυρονεριά, άμμο, λειχήνες, όνειρα.

Δεν είμαι άλλο παρά τούτες οι εικόνες
που η τύχη μοιράζει και η πλήξη ονοματίζει.
Μ’ αυτές, παρότι τυφλός κι αδύναμος,
οφείλω να δουλέψω τον άφθαρτο στίχο
και (είναι χρέος μου) μαζί τους να σωθώ.


Μετάφραση: Άννα Βερροιοπούλου

 

EL HACEDOR

Somos el río que invocaste, Heráclito.
Somos el tiempo. Su intangible curso
acarrea leones y montañas,
llorado amor, ceniza del deleite,
insidiosa esperanza interminable,
vastos nombres de imperios que son polvo,
hexámetros del griego y del romano,
lóbrego un mar bajo el poder del alba,
el sueño, ese pregusto de la muerte,
las armas y el guerrero, monumentos,
las dos caras de Jano que se ignoran,
los laberintos de marfil que urden
las piezas de ajedrez en el tablero,
la roja mano de Macbeth que puede
ensangrentar los mares, la secreta
labor de los relojes en la sombra,
un incesante espejo que se mira
en otro espejo y nadie para verlos,
láminas en acero, letra gótica,
una barra de azufre en un armario,
pesadas campanadas del insomnio,
auroras, ponientes y crepúsculos,
ecos, resaca, arena, liquen, sueños.
Otra cosa no soy que esas imágenes
que baraja el azar y nombra el tedio.
Con ellas, aunque ciego y quebrantado,
he de labrar el verso incorruptible
y (es mi deber) salvarme.


ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Άννα Βερροιοπούλου έχει γεννηθεί στην Αθήνα κι έχει πανεπιστημιακές σπουδές στην Ωκεανογραφία και στην Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό. Έχει ζήσει για ένα διάστημα στην Ισπανία, όπου εργάστηκε για την προστασία του περιβάλλοντος. Η προσωπική της ενασχόληση με την ισπανόφωνη κουλτούρα είναι μακρόχρονη. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει ισπανικά και ισπανόφωνη λογοτεχνία και ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση (Juan Ramón Jiménez, Antonio Di Βenedetto, Ana María Shua κ.α.). Μεταξύ άλλων, είναι αρθρογράφος στο ispania.gr κι έχει δημοσιεύσει σύντομα διηγήματά της σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.


Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Φεβρουαρίου 2017