Εκτύπωση του άρθρου

BEGONIA  CALLEJON

 

Τρία ποιήματα
(Μετάφραση: Αθηνά -Στυλιανή Μίχου)

 

1                            

Ο Μολώχ βγαίνει από τον ποταμό Ouse
                    
                    Μολώχ μέ αγάπη απέραντη πετρελαίου καί πέτρας!(...)
                    Είπαν αντίο ! Πήδηξαν άπ’ τη στέγη ! στή μοναξιά! Κουνώντας τα χέρια!

                    κρατώντας λουλούδια ! Κάτω στό ποτάμι! κάτω στο δρόμο!

                                                            Άλλεν Γκινσμπεργκ
                                                                           Μετάφραση: Άρης Μπερλής


Η λέξη είναι ένας κληρονομικός πόνος. Ένα βήμα, Ouse! Mε χαμένα τα λογικά. Ανίκανη. Το τρέμουλο των χεριών σου διαιωνίζει την πτώση. Οι πέτρες σκιαγραφούν το μονοπάτι. Το υγρό τέρας διαβάζει Ανάμεσα στις πράξεις. Η Virginia Woolf με ξεχασμένη τη μνήμη φωλιάζει σε μια σιωπηρή καρδιά. Ψάχνεις καταφύγιο σε μια άλλη πραγματικότητα, όπου υπάρχουν ζωντανοί και νεκροί όπου η επίκληση των πραγματων είναι ένα εγκαταλελειμένο φθινόπωρο. Ο ποταμός Ouse γίνεται κλίνη για τα νεκρά πουλιά που τραγουδούν στα ελληνικά. Δύο βήματα, Ouse! Το υγρό φουστάνι της νεκρής αναπνέει κάτω απ'τα νερά. Η χλιαρή φυλακή σταματά την πυρακτωμένη παράνοια. Φωνάζεις: Αρχίζω να ακούω φωνές, αδυνατώ να συγκεντρωθώ. Ouse: Διπολικές τσέπες. Ouse: άρρωστο πανωφόρι. Τρία βήματα, Ouse! Μέθη. Συγκοπή. Βύθιση. Ouse! Αυτοκτονία, Ouse! Θλίψη, Ouse! Πνιγμένη, Σοκ! Από τα σωθικά του τέρατος αναδύεται ο βαρκάρης. Εκείνη του δίνει το χέρι.

                                                              Ανέκδοτο

Moloch sale del río Ouse

                 ¡Moloch cuyo amor es aceite y piedra sin fin! (…)
                 ¡hacia la soledad! ¡despidiéndose! ¡Llevando flores! ¡Hacia el río! ¡por la calle!

                                                               Allen Ginsberg.

 

La palabra es un dolor hereditario. Un paso ¡Ouse! Enloquecida. Impotente. El temblor de tus manos perpetúa la caída. Las piedras marcan el camino. El monstruo líquido lee Entre actos. Virginia Woolf con la memoria olvidada se anida a un corazón silencioso. Buscas refugio en otra realidad, donde haya vivos y muertos, donde nombrar las cosas sea un otoño abandonado. Ouse sostiene a los pájaros muertos que cantan en griego. Dos pasos ¡Ouse! El vestido húmedo de la muerta respira bajo el agua. La prisión tibia detiene la locura incandescente. Gritas: Comienzo a oír voces, no puedo concentrarme. Ouse: bolsillos bipolares. Ouse: abrigo enfermo. Tres pasos ¡Ouse! Embriaguez. Síncope. Inmersión. ¡Ouse! Suicidio ¡Ouse! Tristeza ¡Ouse! Ahogada ¡Shock! Desde las entrañas del monstruo emerge el barquero. Ella le ofrece su mano.

                                                              Inédito.


2               

Θα 'ρθουν οι κίτρινες δεσποσύνες τούτο το βράδυ. Θα κουλουριαστούν σαν έμβρυα σπαργανωμένα με αίμα. Θα ανιχνεύσουν τον πόνο μου. Θα αναμοχλεύσουν το μέσα μου και όταν το κάνουν θα ανακαλύψω ποιος με έμαθε να κλαίω. Επιταχύνεται η ανάσα μου ανάμεσα σε λευκά σάλια.

                                           (Ιδιόμορφη διαύγεια. Devenir, 2007)
 

Las damas amarillas vendrán esta tarde. Se acurrucarán como fetos envueltos en sangre. Buscarán mi dolor. Escarbarán dentro de mí y cuando lo hagan descubriré quién me enseñó a llorar. Mi respiración se acelera entre babas blancas.

                                          (Extraña claridad. Devenir, 2007)

 

3

C ἐκ του Celsiusaste

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ που αγορεύει σε ασπρόμαυρο / από τους λάρυγγες / από τα ανοιχτά στόματα / από τον άρτον ημών τον επιούσιον / από την τέχνη / από τη μητέρα / από τη γιαγιά / από την κόρη / από τους όγκους / από την αρρώστια / από τις τελευταίες χάρτινες κούκλες / από την παρθενικότητα προσβεβλημένη από τα σώματα / από το να σε βιώνω μέσα μου / ΕΣΩΚΛΕΙΣΤΗ ΣΤΟ 203.

          (Λόγια για ένα σώμα από στάχτη. Δημαρχείο του Canals, Βαλένθια, 2007)


C de Celsiusaste

DE LA PANTALLA que habla en blanco y negro / de las gargantas / de las bocas abiertas / del pan nuestro de cada día / del arte / de la madre / de la abuela / de la hija / de los tumores / de la enfermedad / de las últimas muñecas recortables / de la virginidad invadida por los cuerpos / de sentirte en mi piel / ENCERRADA EN LA 203.

(Palabras para un cuerpo de ceniza. Ayuntamiento de Canals, Valencia, 2007)

 

 

 

 

 

 


Η Μπεγόνια Καγιεχόν (Αλμερία, 1976) κατοικεί στη Γρανάδα, είναι πτυχιούχος ψυχολογίας.  Ήταν εκδότρια στις εκδόσεις Fin de Viaje. Ποιήτρια και πεζογράφος η ίδια, διδάσκει στη Σχολή Συγγραφέων της Μαδρίτης μαθήματα αυτοβιογραφίας και ψυχολογία της προσωπικότητας.

Το 2010 έλαβε για το έργο της την υποτροφία Millenium. Εξέδωσε τα βιβλία ποίησης Αυτοκτονία από λιβέλουλες (Celya, 2006), Αλλόκοτη καθαρότητα (Devenir, 2007), Λέξεις για ένα σώμα από στάχτη (Α’ γαλλικό βραβείο Frances Bru, Βαλενθια 2007), Οι πουτάνες παίρνουν σούσι 2009) Ματωμένη σταχτοπούτα (El Gaviero, 2010), Locos de Altar, μαζί με τον Λεοπόλδο Μαρία Πανέρο και τον Ρουμπέν Μαρτίν (Alea Blanca, 2010), η τρομακτιμή ομάδα (Amargord, 2012), Τα πτηνά σχεδίαζαν στα μάτια μου (Huerga y Fierro, 2012), Όταν έρθουν οι μέλισσες (Diputación de Cádiz, 2012), Το εικονογραφημένο διήγημα για μεγάλους: Φάουλα, κενός χρόνος (Fin de Viaje, 2012), Το νοσοκομείο της κούκλας (Vitruvio, 2015) και το βιβλίο Όμορφες ώρες για να βαφτούν κόκκινες (La Garúa, 2015). Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, ενώ ποιήματά της δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες όπως Blanco Nuclear (2011), Mujeres que aman a mujeres (2012), Hijas del pájaro de fuego (2012), Sangrantes (2013. Edición de Luna Miguel), (in)versa: 44 σύγχρονες ισπανίδες ποιήτριες (2014) y Con & versos. Poetas andaluces para el siglo XXI (2014).

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 14 Φεβρουαρίου 2017