Εκτύπωση του άρθρου
ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
 
 
 

Έκπτωτος
 
Υιός της αυγής
στις τάξεις πρώτος
στα νώτα απλώνονταν δυο πάλλευκα φτερά
με πύρινο λωτό ντυμένος ως τη μέση
ζωσμένος φλογισμένα πέπλα
έστεκα ασυναγώνιστος
στην αιώνια ηρεμία σου
Το μήλο 
της σαρκικής ηδονής
δαγκώνοντας
με θέλγει ξεδιάντροπα ο όφις
στην κάθε Εύα παραδίνομαι
Πεπτωκώς                  Άγγελος
Εωσφόρος                  Άφωτος
στη γη συντρίβομαι με ορμή
Ο ουροβόρος
στριφογυρνά βαθιά στη σάρκα
σκάβοντας προς τα έξω
στο δέρμα επιπλέει σαν δερματοστιξία
σκουριάρικου ανεμόμυλου
ήχος επαναλαμβανόμενος
στους νευρώνες
φωλιάζει ο συριγμός του
Αέναος ο κύκλος της ζωής
της πάλης
του φωτός ενάντια στο σκότος
στο ίδιο ουράνιο σώμα
                      διχασμένος
Εωσφόρος                Έσπερος
Αυγερινός                Αποσπερίτης
Τα χέρια μου στο θρόνο σου απλώνω
λουόμενος το φως σου
συγχώρεση ικετεύω
στον Άδη 
μην μ’ αφήνεις Πατέρα
να εκπέσω.
 

Ο Πασχάλης Κατσίκας είναι βιβλιοθηκονόμος στη Βιβλιοθήκη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ. Ταυτόχρονα σπουδάζει  Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών  του Δ.Π.Θ. Το ποίημα "Εκπτωτος" περιλαμβάνεται στην ανέκδοτη συλλογή του «Αρχετυπική Κοινότητα».

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 8 Δεκεμβρίου 2017