ΙΩΣΗΦ ΒΕΝΤΟΥΡΑΣ

Το παιχνίδι

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΥΠΩΘΗΤΩ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΡΔΑΝΟΣ

αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων· παιδὸς ἡ βασιληίη. (Ηράκλειτος)                  
                                                                                

Ιδέα που κινήθηκε  σ’ ενός παιδιού παιχνίδι
νεκρή ‘τανε πριγκίπισσα  σ’ οθόνη αναστημένη
μαγεύτρα^. κι αν του ρίχτηκε  στ’ ονείρου του ριπίδι
Πως του τρυπούσε την καρδιά! λες κι ήταν σαλεμένη!   
......................................................................... 

Τα σύννεφα ποδήλατα
στον ήλιο το φεγγάρι
και τ’ ουρανού το όνειρο
θα το ΄βρεις στο παγκάρι   
                      

«….Με μία πιο υπαρξιακή, μεταφορική και οντολογική θεώρηση των παιχνιδιών, ο Eugen Fink υποστηρίζει ότι αυτά επικεντρώνονται στο εαυτό τους, χωρίς εξωτερικό σκοπό, και λειτουργούν ως μεταφορά των τρόπων με τους οποίους η πραγματικότητα «παίζεται» εντός του πολιτισμού. Οι ίδιοι κανόνες εφαρμόζονται στο παιχνίδι και στη ζωή: και τα δύο έχουν παίχτες, κόσμους, αντικείμενα, ατμόσφαιρες, κοινότητες. Το παιχνίδι όμως αντιμετωπίζει όλες τις πραγματικότητες: τις απορροφά αναπαριστώντας τες. Παίζουμε τους σοβαρούς, την αλήθεια, την πραγματικότητα, την εργασία και την πάλη, την αγάπη και το θάνατο, αλλά και το ίδιο το παιχνίδι».  (Ελισάβετ Αρσενίου)

Τα ποιήματα που περιλαμβάνονται στο νέο βιβλίο του Ιωσήφ Βεντούρα πραγματεύονται κόσμους και πραγματικότητες, τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο δηλαδή όλα όσα συμβαίνουν όταν ο Χρόνος ρίχνει τα ζάρια του και βασιλεύει.

Στον νέο ψηφιακό κόσμο που προβάλλει ελκυστικός και συγχρόνως απειλητικός το υποκείμενο περιπλανάται προσπαθώντας να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξη του και τις δυνατότητές του σε ένα χώρο που δεν είναι χώρος και σε ένα χρόνο που εμφανίζεται σαν συνεχές παρόν.