ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ

3 ποιήματα

ΣΤΟ  ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

Ένα  μισοσβησμένο  όνομα  στο  χώμα
Μια  σπασμένη  καρέκλα  στην  ερημιά
Κι  οι  άνθρωποι  που  λησμονήσαμε
Όπως  το  γράμμα  στο  μπαούλο. 

Μια  σοφία  μυστικά  διδαγμένη
Από  το  μακρινό  δάκρυ  της  ησυχίας
Ξυπνά  τη  μέρα, τα  πανιά  λύνει
Των  τραγουδιών  που  δεν  ήρθαν  ακόμα.

ΟΙ  ΕΡΗΜΙΤΕΣ

Σπουδάζοντας  τη  μουσική  των  δέντρων
Μίλησαν  με  τα  σύννεφα.
Τα  λόγια  τους  αρχαίο  νόμισμα
Κι  ανάλαφρος  τρύγος.
Κράτησαν  τη  φωτιά
Και  κράτησαν  τη  βροχή −
Τα  χέρια  τους  πεδίο  μάχης
Μιας  ετοιμοθάνατης  αιωνιότητας.
Σπουδάζοντας  τη  μουσική  της  θάλασσας
Άκουσαν  τον  ήλιο  να  τους  διαβάζει
Τον  στοχασμό  των  ανέμων·
Κι  ήταν  τότε  που  έλαμψαν  για  μια  στιγμή
Άγνωστα  ψάρια  πίσω  απ’ τις  λέξεις.
Τα  λόγια  τους  κήπος  κρυφός
Κι  ανέμελη  κόμη −
Σπουδάζοντας  τη  μουσική  των  βουνών
Μίλησαν  με  τους  ίσκιους. 

ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Έκοψα  τον  χρόνο  μ’ ένα  σουγιά
Και  τον  άνοιξα  με  τα  δάχτυλα:
Δεν  είχε  τίποτα  μέσα ·
Πιο  κει  ένα  τσέλο  έκλαιγε
Πάνω  στο  νωπό  πτώμα  τ’ ουρανού.
Ο  ποταμός  χανόταν  χωρίς  όνομα−
Οδηγός  μιας  ζωής.
Κάπου  ένα  χέρι  χάιδευε  μαλλιά,
Το  σώμα  σαν  σπασμένο  τραγούδι
Γύρευε  το  ταξίδι·
Και  παντού, μα  παντού  χιόνιζε
Μια  λιτανεία  πένθιμων  στιγμών.