πωλείται - ενοικιάζεται

το συναντάς σε κάθε είσοδο της πόλης
σαν γραφτό
σε κλειστά σπίτια άδεια μαγαζιά
σ’ έρημους δρόμους
χρεοκοπία κραχ και αχ καημός

τα εγώ μας τα εσύ εμείς αυτός
έπεσαν μέσα στο κανείς
και στο κενό
σε μια στιγμή φτωχύναμε για πάντα
δες κατάντια
σκουπίδια να σκαλίζω μήπως βρω
μία πρόγνωση καιρού μια πρόφαση
έστω
κάποιος ορμάει στις ράγες του μετρό
το νόημα ποιό
τρίζει ο συρμός ξεσέρνει στο σκοτάδι
σάρκες ρημάδια ενοχές τι θες

στον πάνω κόσμο ακόμα οι πολλοί
ανώνυμοι επώνυμοι αγύρτες
θύματα θύτες ξένοι και δικοί
εμπλέκονται συμπλέκονται 
διαπλέκονται   
μ΄ ένα τέτοιο χαρμάνι τι  να βγει
θα το ξεράσει η γη μάγμα πηχτό
είν’ από μέσα το κακό ένας θεός το ξέρει
βαρετό
τα θεία χέρια νίβει και μασάει καπνό.               

όχι 

δεν πρέπει να τις χάνουμε
τις λέξεις
περνάμε άχαρους καιρούς
ας πιάσουμε το μάζωμα
στο μεταξύ μας
σαν αρχή
μιά σου και μία μου
καμιά τους να μη
παραπέσει
να ξαναβρούν τη θέση τους

στο καθημερινό
συνέχεια καλημέρας
μήπως αρχίσει να μιλά
και το παιδί
και υπάρχει
λίθοι φθεγγόμενοι βαθιά
στη γη
πήλινα όστρακα
σπαράγματα γραφής
η μαρτυρία
ἐμμι
εἰμί  ἐμμί  ἠμί  είμαι

μια λέξη αρκεί τη μέρα…
άηχη γλώσσα άλεκτη ζωή
αφασία

…………………………………