Εκτύπωση του άρθρου

                         GEORGE BACOVIA

                        Νυχτερινό

Κάθομαι… στάζει το χιονόνερο στη λάσπη…
Για να αγνοώ τα πάντα κάποιος τρόπος θα υπάρχει
μια λάμπα ταλαντεύεται σε νεκρική αγωνία
ένας αλκοολικός διασχίζει την πλατεία.

Κοιμάται η πόλη εν μέσω της υγρασίας, υγρή.
Πίσω απ’ αυτούς τους τοίχους κοιμάται ίσως κι Αυτή.
Σε σπίτια σαν κιβώτια – τα χρηματοκιβώτια
των μεν και δε, βαριά-βαριά, έκλεισ’ η πόρτα.

Ακούγεται ένα πιάνο στον όροφον εκεί
ο ίσκιος μου στη λάσπη, θλιμμένη αποσκευή.
Χιονίζει βρωμερά,
και πιτσιλάει

σ’ ένα ποτήρι, στο παράθυρο, ένα ρόδο
σκύβει και κάτω κοιτάει.

Plumb, 1916 

George Bacovia


Ημ/νία δημοσίευσης: 16 Νοεμβρίου 2006