ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ

της Πόλυς Κρημνιώτη

«Αν έστω και δύο στίχοι μου μείνουν μετά από μένα, καλώς πέρασα» έλεγε ο Γιώργος Καραβασίλης. Όχι μόνο δύο, αλλά πολλούς, πολλούς περισσότερους στίχους του άφησε να συντροφεύουν τους ψηλαφούντες την ποίηση και την ψυχή της γραφής. Που σημαίνει πως καλώς επέρασε απ’ εδώ. Μόνο που τούτο το πέρασμα ήταν σύντομο πολύ. Άδικη η μάχη, προδιαγεγραμμένη απ’ την αρχή. Ο καρκίνος τον νίκησε τον ποιητή. Προχθές το βράδυ ο 55χρονος Γιώργος Καραβασίλης έκλεισε τα μάτια κι αποκοιμήθηκε. Στο σπίτι του πλάι στην οικογένειά του, τη σύντροφό του Μαρία, τους γιους του Κώστα και Άγγελο, τη μητέρα του Αγγελική, που από την αρχή συμπαραστάθηκε στη μεγάλη περιπέτεια. Μαζί τους οι φίλοι, οι ομότεχνοι θα τον αποχαιρετήσουν σήμερα στις 3.30 μ.μ. στον Ιερό Ναό του Αγίου Ισιδώρου του Β’ Κοιμητηρίου Αθηνών.
Ποιητής και δημοσιογράφος, φιγούρα ασυνήθιστα ευγενής, με μια αριστοκρατική φινέτσα άλλων εποχών, μια γλυκύτητα στο βλέμμα κι έναν καλό λόγο στο στόμα για όλους συνεχώς. Ποιητής του έρωτα κατά βάση, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος. Από τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας έχει καταγραφεί ως μια από τις εξέχουσες ποιητικές φωνές της γενιάς του ’70. Για τους συναδέλφους στη δημοσιογραφία άφησε στίγμα ήθους και γνώσης, για τους φίλους του θα μείνει πάντα ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια, που γευόταν με αρχοντιά τη χαρά της ζωής και μοιραζόταν κουβέντες ψυχής σ’ ένα μπαρ τις μικρές ώρες της μέρας.
Ο Γιώργος Κ. Καραβασίλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο, σπούδασε στη Νομική, όμως ουδέποτε πήρε πτυχίο. Αγαπούσε το θέατρο πολύ. Έτσι τα βήματά του τον οδήγησαν να θητεύει πλάι στον Δημήτρη Ροντήρη και όταν ο δάσκαλος πέθανε, εκείνος ολοκλήρωσε τις θεατρικές του σπουδές στη σχολή του Βαφειά. Νωρίς εμφανίστηκε στα γράμματα. Η πρώτη του συλλογή «Η γραφή και το μαχαίρι» κυκλοφόρησε το 1970 για να ακολουθήσουν «Η καλλιέργεια του αίματος» (1973), «Τα ηδυπαθή» (1976), «Τα μυστικά δωμάτια του πύργου» (1978), «Ποιήματα» (1980), «Υπέρ των Μουσών» (1990), «Το αιμομειχτικό λεμόνι» (1996), «Το μάτι του τοπίου» (2001) και η συγκεντρωτική έκδοση «Ποιήσεις» το 2004. Για τούτο μάλιστα το τελευταίο βιβλίο σημείωνε πριν από μερικές ημέρες στην «Αυγή» ο Α. Ζήρας ότι «εκφράζει στο σύνολό του την ξανακερδισμένη μέσα από τον γαλλικό συμβολισμό και τον παρνασσισμό αίσθηση της πηγαίας ομορφιάς. Την απόλυτη καθαρότητα του ερωτικού πάθους που λάμπει εκτυφλωτικά στη γλώσσα της ποίησης, σαν άγαλμα ονειρικό, ακόμα και αν το πάθος αυτό βγαίνει από τη βαθύτερη θλίψη και τον βαθύτερο πόνο».
Εκτός από το ποιητικό του έργο έχει εκδώσει τη συλλογή δοκιμίων «Επί τάπητος» και τις ανθολογίες «Η γυναίκα των νερών στη λυρική ποίηση», «Εγκώμιο ερωτικού λόγου», «Πάσχα Ελλήνων», «Σαπφούς σάπφειροι», ενώ έχει μεταφράσει Μπρετόν, Στρίνμπεργκ κ.α.
Ως κριτικός βιβλίου συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Καθημερινή», «Βήμα» και «Πρώτη», περιοδικά καθώς και με λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ επί σειρά ετών συνεργάστηκε με την ΕΡΤ σε εκπομπές τέχνης και πολιτισμού.

Πόλυ Κρημνιώτη ΑΥΓΗ 27/4/2004