Εκτύπωση του άρθρου

RICARDO  CASSIANO

Υποθαλάσσιο τοπίο

Στο υποθαλάσσιον άντρο, εκεί όπου τα χταπόδια
μυστήρια καθαρώς ανθρώπινα σημαίνουν,
μιας κι είναι αιμάσσον κλάμα, πού ’κλαψε με πόδια
και με χέρια ναυαγός μαχόμενος, σε δένουν
 
του σκότους του αρχεγόνου τ’ άγνωστα καλώδια.
Στ’ απ’ όξω πενταγάλανο γνοφάδι μένουν
τεράτων γόνοι. Εκεί θα θάψω εγώ τα εφόδια,
τα πλούτη, που μες στον βίο ναυαγού αβγαταίνουν.
 
Ο θησαυρός μου –το ναυάγιο– θά ’ν’ εκεί που
ε γ ώ θα ξέρω μόνο. Απ’ το ληστή γλυτώσει
θά ’χω, όμως θά ’χω γίνει κλέφτης άλλου τύπου,
αφού θ’ αρπάξω αυτό που εγώ ο ίδιος θά ’χω σώσει!
 
Του ζόφου ζήτα να λαμπρύνεις το ρημάδι
– τ’ αστέρια λάμπουν πιο καλά μες στο σκοτάδι…
 
Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Κεντρωτής

Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Δεκεμβρίου 2006