Εκτύπωση του άρθρου
 

 
FRED MARCHANT
 
 
Στους καταράκτες
Μετάφραση Στρατή Χαβιαρά
       
Όνειρο ήταν και καθόμουν έξω απ’ τη βροχή 
στο περιστύλιο της εκκλησίας περιμένοντας 
ν’ ανοίξουν οι πόρτες. Διάβαζα ένα ποίημα
ελπίζοντας να ξαναφέρει στο νου τη φωνή
εκείνου που τώρα ήταν αμετάκλητα απών.
Οι πόρτες άνοιξαν και τα παπαδοπαίδια με
λευκά γάντια μοίραζαν το πρόγραμμα
εκτυπωμένο σε χαρτί με υφή περγαμηνής.
Πήρα τη θέση μου ανάμεσα στους άλλους
ακούγοντας τη μουσική τις λέξεις που σαν
περιστέρια πετάριζαν ίσαμε την οροφή. 
Μετά ανέβηκα κι εγώ στην άνω αίθουσα 
για κουβεντούλα που κελάρυζε αφρίζουσα. 
Οι αγκώνες άγγιζαν, το κρασάκι δρόσιζε τα
Σουβλάκια από λευκά θαλασσινά τυλιγμένα
σε Μπέικον. Κατευθύνθηκα προς τη χήρα
που στεκόταν μόνη και γύρω της ο θόρυβος 
σαν από καταρράκτες. Ήμουν στο πόδι 
να προσφέρω τη βοήθεια μου αν κάποιος τη
χρειαζόταν. Και την ίδια στιγμή ένιωθα μια
ακατανίκητη ανάγκη να ζητήσω συγνώμη
αν και δεν ήξερα να πω για τί ή από ποιον.
 
In the Rapids
 
In the dream I sat down on the far edge 
of the portico, out of the rain, and waited 
for the doors to open. I read a poem with 
the passing hope it would bring to mind 
the voice of the one who now was gone. 
The chapel doors opened, and our ushers 
in white gloves handed out the program 
printed on paper made to feel like vellum. 
I took my place among the others, listened 
as well as I could to the music and words 
that flew up like pigeons into the rafters. 
Then I too was upstairs standing in talk
that swirled around me like white-water.
Elbows bumped into me, wine spilled on  
the skewered plugs of scallops wrapped 
in bacon.  I shifted to be nearer the widow 
who was standing alone in what sounded 
like roaring rapids. I felt proud I could be 
steady enough for anyone who needed me. 
At the same time I felt an overwhelming 
desire to apologize to someone, although 
to whom and for what, I just could not say.
 
                                                                      from "Said Not Said"

Ημ/νία δημοσίευσης: 22 Ιουνίου 2017