ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ

 

ΤΑΦΙΚΟΣ  ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ   
 
                     Α

Το ανάγλυφο επιτάφιο˙
σε ορθογώνιο πλαίσιο, ρηχό.
Διατηρείται η δεξιά μορφή
καθιστή – η νεκρή μάλλον.
Αρχοντικό πρόσωπο 
σοβαρό, με θλίψη σχεδόν˙
το κεφάλι γέρνοντας, το βλέμμα
στο κόσμημα
- πολύτιμη άχρηστη μνήμη-
                                                  μετέωρο
στα λεπτά ακροδάχτυλα
στην κομψή κίνηση του καρπού
στην ένταση της ματιάς

- μαγγανεία της τέχνης.
 

                 B
       επέκεινα του νοείν,
        έλεγε ο δάσκαλος

Σκάλισμα έκτυπο˙
σε στάση τριών τετάρτων
όρθια γυναικεία μορφή˙
στρέφοντας αριστερά
με συγκρατημένη κίνηση
κι’ανάλαφρος χιτώνας
πέφτοντας στ’ακροδάχτυλα.

Μα το κεφάλι πιο πολύ˙
η γαλήνη του προσώπου

ατενίζοντας πέρα.

                     Γ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΣΚΑΦΗΣ

Ο τάφος ανατολικά, συλημένος.
Θραύσματα κεραμικού δοχείου
φιάλη από πράσινο γυαλί
κι ανάμεσα στα κάτω οστά
κομμάτι περγαμηνής.

Με πρόχειρα γράμματα
της τελευταίας στιγμής
με κόκκινο μελάνι
σε ντόπια ελληνικά
δυό λέξεις 
                    - ανέγγιχτες

“μου λείπεις”.
                                           
                       Δ               

                  ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ Ι

Κάτι γεύτηκα από ηδονές˙
τα είκοσι πέντε, δεν τα’κλεισα
 - τώρα άλλοι γεύονται άλλα.
 Διαβάτη, το βλέμμα σου
παρηγοριά μικρή – ώσπου
κάτω εδώ να σε υποδεχτώ.

                Ε
       ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΙΙ

Ήμουν πολλοί
- τώρα κανένας.
Διαβάτη
καθώς το βλέμμα σου
ρίχνεις εδώ
γίνομαι κάποιος.