Εκτύπωση του άρθρου

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΙΑΘΑΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΙΑΘΑΣ

 

 

Τέσσερα ανέκδοτα ποιήματα
 

Αποχρώσεις του Λευκού

Αγναντέυω το γιασεμί
καθώς ανηφορίζει στο σίδερο
της μάντρας.

Το άσπρο σ'όλες τις αποχρώσεις
την θεών
και συ να θρυμματίζεις ήλιο
στο νερό,
που είχαμε στη στέρνα.

                                                   "Ασκήσεις Ηδονής"

Άτιτλη μνήμη

Η γεωμετρία της σιωπής,
στον πρώτο, τον δέυτερο ακόμα
και στον τρίτο πόλεμο των Ατρειδών,
ορίζει την Ακρόπολη των Μυκηνών
καμίνι
στους χρόνους της φυγής,
να πυρπολεί την άτιτλη μνήμη.

Μετέωρη
η πατρίδα της Αργολικής γης
μετέωρη
και συ να ψάχνεις τους φόβους σου,
Μαρία, Μαγδαληνή,
Αναστασία, Υακίνθη
μήπως και στα άκληρα πρωινά
ανακαλύψεις,
ποιός είναι ο φονιάς και ποιό είναι το θύμα.

Έκτοτε,
αφήσαμε τις σκίες
να ορίζουν τις πόλεις και τους πολίτες,

τις ώρες,
που ο Αυγερινός στα ανοικτά των Σπετσών, θέτει τους όρους για τους πνιγμούς και τους πνιγμένους,
και ας είναι ακόμα τα βότσαλα του ιερού
ακλόνητα στις ιαχές πολιτικών αχρείων
και η ιέρεια του βωμού
μια έφηβος που θέλει να καρπίσει.

                                                   "Ασκήσεις Ηδονής"

Νυχτερινοί Χάρτες

Κάποτε η νύχτα
ωριμάζει
Ικαρία, Μονεμβασιά, Σκύρος.

Αρχιπέλαγος,
με κρεμασμένα σύννεφα,

σε όλους τους χάρτες της πατρίδας
στίγματα μοιχείας.

Που σχεδίασαν οι αρχιμάστορες,
του Ομήρου,
του Φειδία,
του Χατζηκυρίακου Γκίκα,

στα ριζόχαρτα του Άθωνα,
σε πλόες
στο Ικάριο,
στο Μυρτώο
στο Καρπάθιο,

γοργόνες αειθαλείς που έψαχναν
σκαριά με ενήδονα αγόρια .

                                             "Ασκήσεις Ηδονής"
 

Ο λευκός λαιμός

Στην Άννα Αφεντουλίδου

Κάποτε βρέθηκε στη θάλασσα του ποταμού Ευφράτη, σ'ενα σημείο όπου το πέλαγος ήταν σε ίση απόσταση απο τα βουνά που έτρεξε ο Μέγας Αλέξανδρος γυμνός.
Ήθελε δεν ήθελε τον είδαν τα θηλυκά των κτήσεων,μαζί και αυτή.
Κόρη προγόνων τολμηρών, που λήστευαν τύμβους ηρώων σε εποχές με γέννες ένδοξες, τότε που η πούλια και ο αυγερινός συνόδευαν πάντα μα πάντα έως το πρωί πλανόδιες ορχήστρες.
Έτσι ζευγάρωσαν τη μάννα της αλλά και τούτη με γυιούς Σαρακατσαναίων.
Εκείνους τους χρόνους, το κάλλος του πλακούντα, του λαιμού,του στήθους της,γεμάτο κατάγματα και εκδορές να κολυμπά, στις θάλασσες που έμειναν παρηγοριά, σε άκληρες καπετάνισες των Βόρειων Σποράδων.
Απόρθητες στιγμές, καθώς οδοιπορεί στις λαγκαδιές του Πάρνωνα και ορίζει το σύμπαν του λαιμού της, στο άφθαρτο ύψος της φυγής από τα πατρώα εδάφη.
Αλλού γεννήθηκε, αλλού τόλμησε να στήσει σπιτικό, αλλού κεντά τις ηδονές, αλλού ονοματίζει της ιαχές της πηχτής μοναξιάς της, σε τούτη την πόλη.
Την πόλη την μικρή, που έχει τα τρεχαντήρια για ναούς και τους ναούς ακατάσχετους να ανθίζουν μελισοκέρια.
Άσπρισαν λοιπόν οι χρόνοι της, καθώς κυλά ξανά το φως, εκεί στον Ευφράτη του στήθους της και φέρνει την άμπωτη και την παλίρροια, κάποτε και την τρικυμία στα νερά που οριζουν τα όρη των μαστων της, στα υφαντά του χρόνου της και ας είναι ακόμα κόρη.

                                           "Αυτοβιογραφίες Γυναικών"
                                            Φάκελος 3: Ευανθία
 

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 23 Ιουνίου 2017