Εκτύπωση του άρθρου

Τεύχος 26 Ιούνιος 2016 - Poeticanet. Περιοδικό για την ποίηση και τη λογοτεχνία.

                         

SCRIPTORIUM

«Ένα πλάσμα μαγεμένο από το θαυμασμό
                       είναι ωραίο σαν άνθος.»

                       Paul Valéry   Διάλογος για το δέντρο

   O κήπος της ποίησης δεν είναι παρά ένα τοπίο διττό, ενσάρκωσης της επιθυμίας, που ορίζει κατά τον Σπινόζα τον άνθρωπο, και ταυτόχρονα λήθης, για ό,τι υπάρχει και μας τρομάζει έξω από αυτό, ένα δισκίο που συμπυκνώνει στιγμές της προσωπικής μας λύτρωσης από τη φθορά, το παράλογο, τον πόνο. Ένα περιπατητικό διάλειμμα, που ωστόσο δεν έχει ποτέ για τον  ποιητή ή και τον αναγνώστη διάρκεια αρκετή.
  Το όνειρο, η αιωνιότητα, το ακατόρθωτο αντικατοπτρίζουν την τραγικότητα που σημαίνει ο χρόνος και οι θνησιγενείς σε κάθε περίπτωση ανθρώπινες επιλογές. Το ερωτικό στοιχείο της γραφής ενσαρκώνει ενίοτε ό,τι μας πνίγει στην απουσία του, ό,τι ακριβώς αποσιωπάται. Όμως «ο άνθρωπος είναι πάντα ένας μάγος για τον άνθρωπο», γράφει ο Σαρτρ, «και ο ένας δημιουργεί τον άλλο μέσα στο βαθύ νόημα της «συμμετοχής»».
   Γι’ αυτό και η έννοια του ζεύγους, από τον κήπο της Εδέμ ή του Επίκουρου έως τον «κήπο» της καθημερινότητας  δεν παύει να εκφράζει έναν ισχυρό αριθμό αλλά και ένα αρκετά ικανό σύνολο, για να συνομιλήσεις, να παίξεις, να ταξιδέψεις, να χορέψεις,  να συγκρουστείς, να υποχωρήσεις, να πείσεις, να συμφιλιωθείς, να προσφέρεις, να λάβεις, να συνδράμεις, να ελευθερώσεις, να ελευθερωθείς, να γεννήσεις, να κοινωνήσεις, να ζήσεις – εν τέλει – όχι μόνος.
   Αν διανύουμε μια εποχή απομάγευσης, είναι γιατί μας λείπει ο θαυμασμός. Δεν μένει λοιπόν, παρά να εντοπίσουμε ή να επινοήσουμε νέα μαγικά τοπία, που υπάρχουν και μας είναι άλλοτε βατά άλλοτε δύσβατα, αλλά πάντως προσιτά.         
                                                                                                   Πόλυ Μαμακάκη


Ημ/νία δημοσίευσης: 6 Μαΐου 2016