Δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια το ποίημα "ΑΠΑΤΡΙΣ" του νεαρού (17 ετών) Αλέξανδρου Σάντο ο οποίος δοκιμάζει τα ποιητικά φτερά του.

ΑΠΑΤΡΙΣ

Οι αλυσίδες την κρατούν ακινητοποιημένη.
Ίσως, όμως, και να μην ευθύνονται αυτές.
Είχε έρθει η σειρά μου.
Κολλάω το πρόσωπό μου στο δικό της.
Μυρίζω τη μεταλλική μυρωδιά του αίματος αναμειγμένο με ιδρώτα.
Παίρνω το ακάνθινο στεφάνι από τα χέρια
του διπλανού μου και της το φοράω.
Την χτυπάω. Δεν αντιδράει.
Τα γαλάζια μάτια της μου ζητάνε μια εξήγηση.
Νιώθω ότι πρέπει κάτι να πω.
Ψάχνω τις κατάλληλες λέξεις, μα το βλέμμα της…με παγώνει…
Γυρίζω στη θέση μου. Είναι η σειρά του επόμενου.
Η αίθουσα είναι γεμάτη. Πόση ώρα ακόμα ;
Κι άλλο χαστούκι. Ιαχές επιδοκιμασίας ακούγονται
και ξαφνικά ένας γδούπος.
Τρέχω να δω. Άραγε υπέκυψε;
-Είναι νεκρή;
-Δεν ξέρω.
Ζαλίζομαι. Λευκοί χιτώνες παντού.

Αλέξανδρος Σάντο