Το γεγονός ότι η ζωή αδυνατεί να συνοψίσει την ποίηση, δεν αποτρέπει την ποίηση από το να επιχειρεί να συνοψίσει τη ζωή, που ως στιγμιότυπά της αφομοιώνει όλα όσα έχουν γραφεί. Αυτό το διαρκές εγχείρημα επιβεβαιώνει ότι η ποίηση, χωρίς να θεωρείται εξ ορισμού στιγμιαία, αποτελεί επίσης μια στιγμή, όπως η ευτυχία ή ο έρωτας στη ζωή. Καθ’οδόν προς τον Παρμενίδη, τα παράδοξα των διαδρομών του μαθητή του Ζήνωνα δυναμιτίζουν τη δυνατότητα άθροισης των στιγμών της ποίησης, που συνεχίζει να βρέχει τα ποδαράκια της στις όχθες του ποταμού του Ηράκλειτου.
    Στις 23:59:60 [UTC] της 30^ης Ιουνίου 2012 διοργανώθηκε με νορβηγική πρωτοβουλία το πρώτο διεθνές φεστιβάλ «δίσεκτου δευτερολέπτου», εντός του οποίου παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα όλα τα έργα που συμμετείχαν. Συμμετείχα από την Ελλάδα με τις «Κλασικές περιλήψεις», που απαιτούσαν επικά γρήγορο αναγνώστη, καθώς σε μετάφραση στα αγγλικά τα ρήματα χρειάζονται αντωνυμίες και οι λέξεις διπλασιάζονται  Πρόκειται βέβαια για «στίχους ταχυφαγείων», καθώς το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο Fast Food Classics (1992),  που είχε τότε αποτιμήσει ο Στάθης Γουργουρής σε κείμενο που θησαυρίζεται στη συλλογή δοκιμίων του Ενδεχομένως αταξίες (2016).​
   Κανείς δεν τραγουδά πια, διαμαρτύρεται σε ένα ποίημα αφιερωμένο στην κόρη του, ο Αμίρι Μπαράκα, όταν ακόμη λεγόταν Λιρόι Τζόουνς, τον τίτλο του οποίου φέρει ομώνυμη συλλογή του 1961. Παραπέμποντας στον Μαγιακόφσκι, ο τίτλος Πρόλογος σε εικοσάτομο σημείωμα αυτοκτονίας αυτοσαρκαστικά ενσαρκώνει το (ανύπαρκτο;) δίλημμα μεταξύ στιγμιαίας ποίησης και στιγμής της ποίησης.
    Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχαν κυκλοφορήσει στη Νέα Υόρκη οι Διαλογισμοί σε επείγουσα κατάσταση (Meditations in an Emergency) του Frank O’Hara, με το ομώνυμο ποίημα να ξεκινά με τον εξής στίχο: Πρέπει να γίνω απερίσκεπτος σαν να ήμουν ξανθιά; Ή θρησκευόμενος σαν να ήμουν Γάλλος;
      Η δυσκολία της στιγμιαίας ποίησης είναι ότι έχει ελάχιστους ανταγωνιστές: τη θρησκεία, τα ναρκωτικά και, σπανιότερα, την πολιτική που συνδυάζει και τα δύο.

Γιώργος Χουλιάρας