ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΚΗΣ

Φθινόπωρο , Αθήνα 2016 μ.Χ

Πως θα περνούσανε οι Πέρσες το φαντάζονταν
θεοί και άνθρωποι χωρίς αμφιβολία
Οι Έλληνες – όλοι μαζί - είχαν γι ‘αυτό προετοιμαστεί
Πως και ο τόπος είχε ορθώς επιλεχθεί για εθνική θυσία
το’ χε καλά υπολογίσει ο Εφιάλτης και γύρεψε αμοιβή
Δεν είναι λίγο πράγμα η αρετή, ούτε η προδοσία 
μιας και από πάντα και τα δυο πολύ χρειάζονταν 
 

Οι πονεμένοι άνθρωποι

Κάποτε στους ανθρώπους, παρουσιάζεται η ευκαιρία
να ζήσουνε το παρόν, πρώτη φορά
να πάρουνε ότι βαθειά ποθούνε και οι καιροί
να γίνουνε, πάλι καιροί για όνειρα…Απλή απόφαση
μα ένας Θεός ξέρει, κείνες τις κρίσιμες στιγμές,
ποιας συγκυρίας το ζύγισμα, το βάρος ποιας αιτίας
κάποιους με τη κακή τους τύχη πάλι σφιχτά τους
δένει και άλλους τους βγάζει εκεί ψηλά, στην αλλαγή
 

Το κορίτσι της Ζάκυνθος

Το σπίτι των ονείρων μου κάηκε στη φωτιά
στη φωτιά που ξέσπασε απ’ την απροσεξία των χειλιών της
Ας είναι, δεν πειράζει
και η Δρέσδη ακόμα, ξαναχτίστηκε και τώρα λάμπει