Εκτύπωση του άρθρου

 

 

SANNA KARLSTROM

 

Στραμπούλιξα τον αστράγαλό μου στο Βερολίνο πράγμα πουσήμαινε ότι δεν θα μπορούσα να πάω στη Λουμπλιάνα.
Έπεσα στις σκάλες του μετρό στο Βερολίνο, κι έτσι υποχρεώθηκα να πετάξω πίσωστο Ελσίνκι.
Στεκόμουν σαν πελαργός στο αεροδρόμιο,
με τη σκέψη στην αδελφή μου, που μόλις είχε γεννήσει.
Τηλεφώνησα στη μητέρα μου, που είπε ότι ο πατέρας μου αισθανόταν πολύ καλύτερα.
Είπα στην αδελφή μου για το ατύχημα που μου συνέβη, και είπε ότι σήμαινε πωςδυσκολεύομαι να χαρώ.
Απάντησα ότι είχε δίκιο.
Το αγόρι μου συμπέρανε ότι δεν θα μπορούσα να φύγω.
Είχε κι αυτός δίκιο.
Ο πρώην μου είπε: ω καημενούλα μου.
Το αγόρι μου είπε ότι αυτό ήταν απαράδεκτο.
Είπα ότι ήταν ΟΚ.
Πήγα στο γιατρό, είπε: Μην πας.
Δεν πήγα.
Η αδελφή μου είπε ότι μερικές φορές νομίζει ότι οι γιατροί δεν γνωρίζουνπερισσότερα από το νεογέννητο μωρό της.
Δεν κατάλαβα τι εννοούσε.
Στη συνέχεια, είπε ότι το μωρό της ήταν ιδιοφυΐα,
και εγώ είπα ότι λυπόμουν που δεν μπορούσα να πάω να τους δω.
Με ρώτησε γιατί.
Είπα ότι δεν μπορούσα να περπατήσω με το ένα πόδι.
Είπε: Α...
Είπε: 'Ισως θα πρέπει απλά να προσπαθήσεις να βρεις ισορροπία στη ζωή σου.
Είπα μάλιστα, είναι κι αυτό μια άποψη.


Sanna Karlstrom 2.9.2009

Μετ. ΕΚΕΜΕΛ / Χρήστος Χρυσόπουλος

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 17 Ιουνίου 2011