Εκτύπωση του άρθρου
 
 
 
 
 
 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
 
 
 
ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
 
 

ΕΠΑΝΟΔΟΣ 
 
Δεν ήταν μυστικό
σε περίμεναν με υπομονή
από το περασμένο καλοκαίρι
ήξεραν άλλωστε τα πάντα για σένα
οι βράχοι της παραλίας, οι γλάροι,
οι ψαραετοί
δεν σε αναγνώρισαν όμως τώρα
έχεις αλλάξει από τις στερήσεις, τις ενέσεις
ξαναγύρισες
από τα σκουπίδια που έψαχνες όλο το χειμώνα,
όλη τη μαύρη άνοιξη μια μπουκιά κι αυτή με το ζόρι
 
ένα μόριο πείνας
λίγο πιο μεγάλο τώρα
απ΄ τον κόκκο της άμμου.

*
 
MORTALIBUS AEGRIS
       
Τα γεράνια της αυλής, το αγιόκλημα
λένε όλη νύχτα παράδεισο, κόλαση
το χώμα αυτή τη φορά ακούει
όπως το πάτησες το πρωί
αυτί έγινε κι ακούει
μαθαίνει τώρα μαθαίνει γρήγορα,
ακούει, μα δεν πιστεύει τίποτα
ήδη σε λάσπη του Γενάρη και λησμονιά
γυρίζει.

*
                
ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
 
Το ποτάμι μοιάζει λάβα που ξεχύνεται;
Η συννεφιά πάντως βρόγχος και κατεβαίνει
Βαριά στο κεφάλι μας
Τα δέντρα άφαντα
Εκτός κι αν εκείνα τα υπολείμματα
Η υποψία ξύλων στη μέση του καμβά
Είναι ό,τι άφησε ο κεραυνός
Τα ποντίκια ροκανίζουν στο μεταξύ τις κορνίζες
Δεν έχουν αφήσει ούτε μία
Οι πίνακες τσαλακώνονται
Υγρασία ως το μεδούλι των χρωμάτων
Η υπογραφή δυσανάγνωστη
Φυγή; Μάλλον.
Κάτι ακόμη, πιο κάτω δεξιά, μισοσβησμένο:
 
Αλγεβρικές   εξισώσεις   τα   βή  μα  τά   μου
 
Οι τοίχοι έτοιμοι να καταρρεύσουν
«Αδύνατον», λέω
Ενώ τα αναφιλητά, ο κονιορτός...
    
*             

Η ΒΑΡΒΙΤΟΣ
 
Την έχει μάθει πια καλά
Τόσα χρόνια την παλεύει
Τη βάρβιτο μιμείται ο αέρας
Μόνο που βήχει κάποτε ανάμεσα στα κενά
Το τραγούδι πολυβόλο των θανάτων
Κι ό,τι προλαβαίνει σώζεται
 
Μέσα στην αντάρα ξεκουρντίζονται
Οι ήχοι τα εμβατήρια
Ο αποτρελαμένος άνεμος.

*
 
Σημ.: Mortalibus aegris, Βλ. Βιργιλίου Αινειάς, Βιβλίο Β΄, στίχος 268.
(δύστυχοι, εξαντλημένοι θνητοί)
 
Αλγεβρικές εξισώσεις τα βήματά μου, βλ. τη «Φυγή» του Κώστα Καρυωτάκη.

*

Γιώργος Βέης
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Ημ/νία δημοσίευσης: 14 Μαΐου 2014