Εκτύπωση του άρθρου

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
 

AFRICA/BRASS
 

Πηγαίνεις πίσω.
Ζυγώνεις επιστρέφεις
στην πηγή, και ακούς πάλι ροές της πρώτης γης
παλμούς φαιούς και ταλαντώσεις, και λάσπη.

Αυτή
λοιπόν η φλόγα όταν φιλά το στόμα· ή το στόμα
πάει στη φλόγα, σ’ ένα χρυσό κερί αντεστραμμένο
που λιώνει εσένα μάλλον. Κι η όποια κατανόηση, 
απαραιτήτως μερική – πως αλλιώς; – ενώ συνδέεις
τόσες οθόνες και φωνές, και παρελθόν –
εκείνο το σχόλιο στο youtube που μιλούσε αγγλικά (‘Τhank
Coltrane; for making God, clearer…’
) με τα παραφρασμένα
συμπεράσματα ενός άλλου μεγάλου
μουσικού: ήδη στις αρχές της δεκαετίας του ’70
όταν γυρνάει ο Steve Reich απ’ την Αφρική
θα πει, ή θα σκεφτεί, πως το ανθρώπινο αυτί
              ζητάει
                          τον κρότο πάνω απ’ όλα, όχι
το νέο synthesizer τόσο, τα ηλεκτρονικά
χιόνια.

              Απαιτεί τους κτύπους πάντα, των τυμπάνων.


Ο Πασχάλης Νικολάου (Αλεξανδρούπολη, 1979) διδάσκει στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει συνεπιμεληθεί το συλλογικό τόμο Translating Selves: Experience and Identity Between Languages and Literatures (Continuum, 2008) καθώς και την επιλογή ποιημάτων του Νάσου Βαγενά στα αγγλικά (The Perfect Order. Λονδίνο: Anvil Press Poetry, 2010), βιβλίο που είχε συμπεριληφθεί στη μικρή λίστα για το βραβείο Criticos. Άρθρα, ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Απριλίου 2013