ΜΑΡΙΓΩ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ

Ο άγγελος του χορού

Η αιώρηση ξεκινάει όταν υπάρχει μια ματαιωμένη επιθυμία. Ένα ματαιωμένο όνειρο. Γι’αυτό αποφάσισα να γίνω ο παραμυθάς σου κι ό,τι μου λες να στο ξαναγράφω σε μορφή παραμυθιού. Έτσι η πόλη μας – άλλοτε επιθετική κι άλλοτε ερωτική και ζεστή -  θα μας χωράει και τους δύο. Πόσο βολεύτηκα αυτά τα δύο φτερά. Και μου κράτησες το χέρι και ισορρόπησα – όχι επειδή ήξερα να ισορροπώ από μόνος μου άλλα γιατί νομίζω ότι σ’ ερωτεύτηκα κι ένιωσα πως είσαι ο έκπτωτος άγγελός μου.

Αυτό που μου έλειπε για να μείνω όρθιος κι ας ήσουν τόσο γήινη κι εγώ από φτερά αγγέλου. Τα χαμόγελά μας καθρεφτίζοντας στο νερό – κι έτσι το καλοκαίρι δε χρειαζόταν να έρθει για να διώξει τον χειμώνα. Ήταν πάντα εδώ. Σαν μια ζεστή χαραμάδα που μας κοιτούσε και τους δύο στην αιώνια λιακάδα. Σε μια ζεστή αιώρηση. Σαν μια ζεστή αιώρηση.

© Poeticanet