Εκτύπωση του άρθρου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ

Άγιος Ιάκωβος ο οδοιπόρος
 
Περισσότερο από πυρκαγιά
το κύρος που τον περιβάλλει
τα κρόσσια ενός εξίτηλου φωτός
πάνω απ’ το φως όπου προβάλλει, κυνηγημένος κυνηγός
ο Άγιος Ιάκωβος ο οδοιπόρος σου, Τιτσιάνο
 
Αυτός μάλιστα!
Τρέμοντας σύγκορμος, προέρχεται
Πηγαίνει κάπου
Προπορεύεται
Σε δείξη μετατρέπει το υπόστρωμα της τέχνης σου
Σ’ ένα «Ιδού» που δείχνει:
«Δέστε πώς περιπατούν οι δάσκαλοι
λάβροι για τη ζωγραφική
με όλη τη βουλητική πλευρά τους τεταμένη
ζωγραφισμένη ήδη
προτού εισέλθουν στις στοιβάδες της μπογιάς
σκαλώνοντας σε κάτι σαν ψυχή του μουσαμά τους
Δέστε με, έρχομαι
και κει που θα ’ρθω είμαι
Φορώ τον βαθυσκότεινο μανδύα ενός αμφίβολου Χριστού
καθώς βαδίζω στο μέλλον το απόλυτο των ζωντανών:
τον Πίνακα
Εδώ θα κατοικώ
επίπεδο άγαλμα της τύχης και της έμπνευσης
Δέστε με, αν είναι δυνατόν
Πέρα από το ορατό η όραση να βλέπει
ό,τι δεν γίνεται να δει
ό,τι δεν γίνεται να πει
χωρίς τα μακροσκοπικά γυαλιά της γλώσσας
Φοβάμαι
μα πιο πολύ φοβάμαι τις σκιές
στα αδειανά δωμάτια τη νύχτα
όπου γυναίκες συζητούν για τον Μιχαήλ Άγγελο»
 
Κι εγώ φοβάμαι τις σκιές, Τιτσιάνο
Δεν μπόρεσα να ’ρθώ στο ραντεβού
Πήγα στον πίνακα
Δεν ήξερα από πού να βγω
Έφυγα
Το βήμα που οδηγεί, δεν τόλμησα
Προσήλωση δεν είχα σ’ ένα επίτευγμα
όχι της διάνοιάς μου
αλλά της εμμονής του ορυκτού
να διαβρωθεί έως ότου να θρυμματιστεί
ελάχιστο ως κόκκος άμμου
Δεν είναι όλες οι ζωές υπερκινητικές
Οι δεξιότητες δεν μαρτυρούν παιδεία
αλλά τον εύθρυπτο πωρόλιθο σε χέρια ατάλαντα
Δεν μπόρεσα ν’ αγγίξω την καρδιά σου
όταν ενώπιόν μου έφερες τον Άγιο
με την ορθομαρμάρωση σώματος γεροντικού
χνώτα θυμού
βλέμμα επαρμένο 
στραμμένο εκεί, επάνω δεξιά, όπου έγκειται ο Θεός
με τη στροφή της κεφαλής κιναίδου
και τον λαιμό, στριφνό κορμό μιας γέρικης ελιάς
που αποτιμά την ερημιά της γης
 
Ένα χαλίκι αιχμηρό
στις άκρες των φθαρμένων σανδαλιών του
Η ελάχιστη πληγή ανάμεσα στα δάχτυλα
Το αόρατο εμπόδιο
για όποιον απορεί με τον σωσία σου
Πώς γίνεται να αποδεσμεύει η γύμνια του
τόση καταστολή της αγιοσύνης;
 
Πώς ξεγυμνώνεις υπερβατικούς, Τιτσιάνο;
 
Κι εγώ γυμνώνομαι
Και αν λυτρώνομαι, είναι σε επίπεδο λιγοψυχίας

Γιώργος Βέλτσος  

Ημ/νία δημοσίευσης: 27 Ιουνίου 2009