SYLVIA PLATH

Απόδοση από τα αγγλικά: Κλεοπάτρα Λυμπέρη

 

 

Η γυναίκα ολοκληρώθηκε.

Το νεκρό

           

Κορμί της φοράει το χαμόγελο της εκπλήρωσης,

Η ψευδαίσθηση μιας χρείας ελληνικής

 

Κυλάει στις έλικες της τηβέννου της,

Τα γυμνά

 

Πόδια της φαίνονται να λένε:

Φτάσαμε τόσο μακριά, τετέλεσται.

 

Κάθε νεκρό παιδί κουλουριασμένο -άσπρο φίδι-

Ένα σε κάθε μικρή

 

Κανάτα γάλα, τώρα άδεια.

Τα χει διπλώσει

 

Ξανά μες το κορμί της σαν πέταλα

Ρόδου εν παρόδω, όταν ο κήπος

 

Κοκαλώνει και μυρωδιές αιμορραγούν

Απ τους γλυκείς βαθείς λαιμούς του νυχτολούλουδου.

 

Δεν έχει λόγο να λυπάται η σελήνη,

Καθώς κοιτά επίμονα απ την οστεοθήκη της.

 

Είναι συνηθισμένη σε τέτοια πράματα.

Τα μαύρα της σέρνονται και κροταλίζουν.

 

                                       1963