Γράφει ο Παναγιώτης Βούζης
Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις για την κατάβαση της αγέλης στον κάμπο σε περίπτωση αντάρας, εκδόσεις Μικρή Άρκτος, Αθήνα 2021
Νύχτες με σβησμένο φως.
Ψυχές με ποδοπατημένα ημίψηλα,
πολίτες πίσω απ’ τις κουρτίνες.
Στριμωγμένοι απ’ τις προλήψεις.
Ρημαγμένοι απ’ την αλήθεια.
Στην πέργκολα παράκαιρες γλυσίνες
κρέμονται και γιορτάζουν.
Γιατί τα χέρια είναι πλασμένα
ν’ ακουμπάνε.
Ό, τι άγγιζες, σε αποζητά.
Μα αυτός που σε δημιούργησε
σε κοιτάει σαν ξένο.
(«Προσωπογραφία χωρίς στόμα», ΙΙ, σελ. 66)
Στα Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις για την κατάβαση της αγέλης στον κάμπο σε περίπτωση αντάρας τα ποιήματα οργανώνονται ως ένα κλειστό σύστημα. Οι συνδυασμοί των λέξεων αποτελούν μία κατηγορία σχέσεων στο πλαίσιο του συστήματος. Οι φιλοσοφούντες ή οι αποφθεγματικοί στίχοι ισοδυναμούν με αρχές και νόρμες οι οποίες ισχύουν επίσης εντός του. Οι εφαρμοζόμενες τεχνικές, η ενισχυμένη αφαίρεση, η αποσπασματικότητα, τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, η ενσωμάτωση ονομάτων διανοούμενων και ποιητών του παρελθόντος, η τροποποίηση κοινότοπων εκφράσεων, αποσκοπούν και αυτές στη δημιουργία μίας σφαίρας κλειστής επικοινωνίας. Εδώ δεν λειτουργεί απλώς ο υπερρεαλισμός ή η συνακόλουθή του γενικευμένη συνειρμική διαδοχή, γιατί η γραμμικότητα του λόγου τίθεται στη διάθεση της ελεύθερης αντικατάστασης. Η ποίηση ταυτίζεται απόλυτα με την περιπέτεια της γραφής. Ο συνταγματικός άξονας καθίσταται εργαστήριο λεκτικών δοκιμών. Ώστε το ποίημα δεν έχει καμία εξωγλωσσική προέλευση αλλά μόνο μορφή.
Το βιβλίο του Αλέξιου Μάινα αντιπροσωπεύει περισσότερο μία κατατετμημένη μεταμυθοπλασία. Τα περιλαμβανόμενα ποιήματα ανταποκρίνονται στα στάδια μίας textualité η οποία ξεδιπλώνεται με έναν ελεγχόμενο ρυθμό. Ο τίτλος του βιβλίου επίσης αποτελεί προϊόν και απόσπασμα της συγκεκριμένης κειμενικότητας. Η μεταμυθοπλαστική αφήγηση και οι περιγραφές αναφέρονται σε έναν παρελθοντικό κόσμο ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση εξαίρεσης. Δηλαδή, τίθενται σε λειτουργία η σημειοδότηση και η σημασιοδότηση ενός ετερόκοσμου. Ακολουθείται μία ποιητική θεωρία η οποία έχει συγγένεια με εκείνη του Κώστα Παπαγεωργίου: Πριμοδοτείται μία φρασεολογία με ελάχιστες συνδέσεις με το σύγχρονο πραγματολογικό περιβάλλον. Και όπως στην ποίηση του Παπαγεωργίου, ο φυσικός κόσμος συνιστά και εδώ έναν βασικό παράγοντα. Μόνο που διαμορφώνεται μία τοπολογία κατά την οποία η Φύση αλλοιώνεται και αφομοιώνεται από έναν εκθετικά διαστελλόμενο χώρο, αυτόν του σπιτιού. Η πραγματικότητα εξομοιώνεται εν τέλει με ένα αφύσικα επεκτεταμένο σπίτι από το παρελθόν, πνιγμένο στην υγρασία και φωτισμένο από ένα πράσινο ημίφως, όπου το άσυλο καταντά τόπος εγκλεισμού και αποσύνθεσης. Πρόκειται για την αντιστροφή της ένδον απόσυρσης. Το μέσα γίνεται έξω. Το γεγονός του εγκλεισμού καθολικεύεται, καθώς μεγεθύνεται μέχρι τα όρια της πραγματικότητας. Συγχρόνως όμως υποκειμενοποιείται, επειδή η πραγματικότητα ταυτίζεται με μία ετερόκοσμη εκδοχή της.
Χαρακτηριστικό όρο της προηγούμενης συνθήκης αποτελεί η οριστική ακινητοποίηση στο παρελθόν, η καθήλωση σε έναν χρονικό βρόχο όπου αναπαράγονται διαρκώς οι ίδιες στιγμές. Οι εμπειρίες οι οποίες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά δεν βιώνονται αλλά καθίστανται απρόσιτες. Συνιστούν ανοίκεια στιγμιότυπα, από τα οποία το υποκείμενο αποκλείεται και συνακόλουθα απομένει εκτός της ζωής του. Δεν υφίσταται καν ούτε ως παρατηρητής των συμβάντων, γιατί παγιδεύεται μέσα τους. Επομένως, εδώ συντελείται η προσάρτηση του μακρόκοσμου σε έναν ανοίκειο μικρόκοσμο. Ολοκληρώνονται η απάλειψη του «έξω» και η εδραίωση ενός διαφορετικού «έξω», το οποίο ισοδυναμεί με μία αλλοτριωμένη και παγιδευμένη ζωή. Σε μία τέτοια κατάσταση το υποκείμενο αποδεικνύεται κενό. Ώστε ανακύπτει το ζήτημα της γνησιότητας των αναμνήσεων. Αυτές εμφανίζονται στα ποιήματα με τη μορφή υπερυπαινικτικών καταγραφών που για κανέναν άλλον δεν σημαίνουν παρά για το ποιητικό υποκείμενο. Η κατασκευασμένη όμως ταυτότητα του υποκειμένου καταδεικνύεται, όπως σημειώθηκε, μέσω της απόδειξης της κενότητάς του. Άρα, ποιος αντιστοιχεί στον φορέα των αναμνήσεων; Η απάντηση είναι ότι ο φορέας δεν υπάρχει. Προβάλλεται λοιπόν η τεχνητή φύση των αναμνήσεων, η υπαγωγή τους σε μία κατασκευασμένη πραγματικότητα. Η αυτοβιογραφία παραχωρεί τη θέση της στην αυτοαναφορικότητα και η δεύτερη στην ποιητολογική παρατήρηση ότι την πρωταρχική τάση των ποιημάτων αποτελεί η απόσχισή τους από τον εξωγλωσσικό κόσμο.
Συγκεφαλαιωτικά, στα Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις… εφαρμόζεται μία ποιητική εργαστηρίου κατά την οποία δοκιμάζονται μέθοδοι που όλες αποσκοπούν στην ερμητική κλειστότητα της γραφής. Σε ένα περιχαρακωμένο πλαίσιο επικοινωνίας, όπου η σημειοδότηση και η σημασιοδότηση συμμορφώνονται προς τη μεταφορά του εγκλεισμού ολόκληρου του κόσμου μέσα στα όρια ενός σπιτιού. Το ερώτημα επομένως τώρα είναι πώς ένα τέτοιο ποιητικό εγχείρημα, το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από την περιπέτεια της γραφής, μπορεί να παραπέμπει στην εξωγλωσσική πραγματικότητα; Η ποίηση του Αλέξιου Μάινα επιτυγχάνει την αναφορά στο σύγχρονο πραγματολογικό περιβάλλον, επειδή προκύπτει όπως τα αυτοποιητικά συστήματα του Niklas Luhmann: από τις σχέσεις μεταξύ των ίδιων των στοιχείων της και από την αυτονόμησή της από τον εξωγλωσσικό κόσμο. Κατά συνέπεια, ενσωματώνει τις εξωτερικές πληροφορίες –ανάλογα με τα αυτοποιητικά συστήματα– μεταλλάσσοντάς τις σε δικά της φαινόμενα χάρη στην τροποποίηση της σχεσιακής κατάστασή της. Οργανωμένος ο ετερόκοσμος, στον οποίο αναφέρονται τα ποιήματα του βιβλίου, ως αυτόνομο σύστημα διεκδικεί την αναγωγή του σε ένα είδος διαθλασμένης πραγματικότητας και μαζί τη φυσικοποίηση και τη μονιμότητά του. Αποτελώντας μία άρτι εγκαθιδρυμένη σκοτεινή πραγματικότητα η οποία δημιουργεί την εντύπωση πως υφίσταται από πάντοτε αντιστοιχεί στο πανδημικό περιβάλλον των δύο τελευταίων ετών.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο σπίτι.
Τα λιθόστρωτα κι οι προτομές
οδηγούν στο μπάνιο.
Δεν υπάρχει Ιθάκη.
Κάτσε εκεί στον δήμο σου.
(«Τα πρωτόκολλα της αφής», ΙΧ. [Ο σκαπανέας κατακτά τα πόμολα], σελ. 92)
Ο Αλέξιος Μάινας υπηρετεί την τέχνη του ακολουθώντας αρχές πρωτότυπες αλλά και δύσκολες. Δύσκολες, γιατί κατά την υλοποίησή τους εγείρουν το εμπόδιο του βάθους και ειδικότερα τα προσκόμματα της λογοτεχνικής και της φιλοσοφικής παράδοσης. Οι δύο προηγούμενες παραδόσεις εδώ συνδυάζονται και ο συνδυασμός τους απολήγει σε ένα διακείμενο, στο οποίο η πρόθεση «διά» σημαίνει και την τομή στον χρόνο, επομένως και την πριμοδότηση της ιστορικής διάστασης. Όμως η σημερινή εποχή έχει ως καταστατικά στοιχεία την επιφάνεια, την απώλεια της παράδοσης και το σβήσιμο της ιστορίας μέσω μίας συστηματικής παροντοποίησης. Γι’ αυτό τα αντίθετα στοιχεία τα αντιμετωπίζει ως προσκόμματα. Η ποίηση του Αλέξιου Μάινα βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη και κάθε εξελικτική βαθμίδα της ξαφνιάζει πολύ θετικά. Το πιο πιθανό λοιπόν είναι πως θα ανταποκριθεί με επιτυχία και στο συγκεκριμένο πρόβλημα, δίνοντας περισσότερα ποιήματα όπως το παρατιθέμενο πιο πάνω, το οποίο διαρρηγνύει τη στεγανότητα του συστήματος, γιατί ξεδιπλώνεται με έναν πλάγιο τρόπο χωρίς να απομένει κλειστό και ταυτοχρόνως γίνεται απίστευτα καίριο. Η εμμεσότητά του υπερβαίνει την πιο απερίφραστη ευθύτητα. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα ποιήματα που γράφηκαν για τους επιβεβλημένους εγκλεισμούς κατά την πανδημική συγκυρία.
Ημ/νία δημοσίευσης: 22 Ιανουαρίου 2022
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη