Αγία πλήξη, αγία ρουτίνα

Ούτε πόλεμος, ούτε πείνα.

Ούτε αρρώστια, ούτε θάνατος.

Πρωί κι ανοίγεις τα παράθυρα  του σπιτιού.

Πλένεις το πρόσωπό και τα χέρια σου.

Παίρνεις το χάπι, ετοιμάζεις το πρωινό.

Φέρνεις τα πάνω κάτω στη ντουλάπα των ρούχων,

παρατηρείς τον όγκο και το βάρος του σώματός σου,

εκνευρίζεσαι. Επιθυμείς κι ένα δεύτερο κρουασάν,

μπαίνεις στον πειρασμό.

Κοιτάς με λαιμαργία τη γεμάτη φρουτιέρα.

Χάρμα οφθαλμών τα χρώματα

Μαγεία τα αρώματα

Εποφθαλμιάς την αφράτη μπανάνα και την

τύψη σου για την υπέρβαση των θερμίδων

που την απόλαυσή σου υπονομεύει

παραπέμπεις στις υποσχέσεις της υπόλοιπης ημέρας.

Ένα πρωινό. Μια ολόκληρη ζωή,

επαναλαμβανόμενη με ακρίβεια.

Που και που κανένα καυγαδάκι.

Επί πλέον κάποια απρόσμενη σύγκρουση.

Από δεκαετία σε δεκαετία ένα μικρό κάταγμα,

μια γρίπη, μια χωλή, ένα συκώτι, ένας καρκίνος ίσως,

να σου θυμίζει τη γλυκιά προσευχή.

Αγία πλήξη, αγία ρουτίνα

Αγία των αγίων και ειρήνη ημίν.