Εκτύπωση του άρθρου
                
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ

 
        ΑΝΑΦΟΡΑ ΝΥΧΤΟΦΥΛΑΚΑ
 
Δεν έχει σταματήσει ο γκιώνης,
δεν έχει πέσει καλά-καλά η νύχτα
κι έχει προλάβει να φωνάξει σχεδόν
όλους τους άντρες της Ιλιάδας.
 
                             *
 
 
Εκείνη η ατέλειωτη,
η εκτυφλωτική μέρα-
η αμυγδαλιά κάποια στιγμή πίστεψε
ότι ήταν εχίνοπας · υποταγή.
 
 
                                *
 
Ανάκλιντρο
 
Φωτοστέφανο
 
Οστεοφυλάκιο
 
Οι μακρόσυρτες, αργές λέξεις του έρωτα
ό, τι πρέπει δηλαδή για το πρωινό
ενός αρπακτικού
(να το πω, τσιχλογέρακα;)
που δεν θέλει ν´ αφήσει πίσω του
ούτε ένα σημάδι γιορτής
ούτε ένα σημάδι
 
                                  *
 
«Θα επιβιώσω μέσα στη μεγάλη
την ασήκωτη πέτρα, κοντά στο ποτάμι»,
είπε μια χρυσαλλίδα αμέσως μόλις
έσκισε το πέπλο της ζωής στα δύο.
 
                                   *
 
Στιγμές του τριφυλλιού·
καθώς σκύβουν οι περιστάσεις
για να περάσει το φως της αυγής
γεννιέται πάντα μέσα μας η επιθυμία:
πάντα εδώ, χωρίς φόβο, να στεκόμαστε
και να περιμένουμε
έτοιμοι να κυνηγήσουμε τον δαίμονα
προτού μας φάει τα χρόνια.
 
                                        *
 
Κι άλλες στιγμές του τριφυλλιού·
ούτε θλίψη
ούτε απειλή
 
η ωραιότητα της λήθης
καθώς τα σκεπάζει
τα σωπαίνει όλα μέσα στα πεντακάθαρα
πράσινα φύλλα, που ακόμη τρέμουν,
το απόβροχο.
 
                                       *
Οι δρακοντιές, τα σκυλοβότανα
μπήκαν στο όνειρο από την πίσω πόρτα,
είναι εκεί  τώρα,
τοπίο παγωμένο της Στερεάς Ελλάδας.
 
 
                                         *
 
Πώς δεν τους πρόσεξα τόση ώρα;
Ή μήπως ήταν κρυμμένοι μέσα στα σύννεφα
κι ήρθαν μόλις πριν από λίγο
να ψαρέψουν στη λίμνη
εικόνα του ενδιάμεσου κόσμου
εκεί που ανοίγονται τα θαύματα.
 
Κύκνοι,
πώς δεν σας πρόσεξα τόσα χρόνια;
 
                                              *
 
Γιώργος Βέης, Ιούνιος 2008

Ημ/νία δημοσίευσης: 9 Σεπτεμβρίου 2008