ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ

ΑΝΕΔΑΦΙΚΟ;

Ελάτε 'δω να παίξουμε, τους λέω
ένα ωραίο παιγνίδι, εδώ
στην απλωτή βεράντα με τα γυαλιστερά 
πλακάκια της, να παίξουμε
τον κήπο, εσείς
θα κάνετε τα δέντρα, τα φυτά μου, εγώ
τον κηπουρό σας· ήρθαν

βολεύτηκαν όπως μπορούσαν, πήρε το καθένα τους
τη θέση του σε γλάστρες, ζαρντινιέρες
και βαρέλια, έτσι άρχισε
αυτό το όμορφο παιγνίδι, χρόνια τώρα
φυτά και κηπουρός πιστοί
δοσμένοι ολόψυχα στο ρόλο τους, κι ακόμα
πιο καλά, έχοντας από καιρό
ξεχάσει τα καθέκαστα, νιώθουν πως είναι
αυτό που παίζουν, τόσο
που το πιστέψαν και οι απέξω, βουερές
μέλισσες και σπουργίτια, αγριολούλουδα, ζωηρά
κοτσύφια, οι πεταλούδες, τα χορτάρια, όλα
χωρίς ανάσα πάνε κι έρχονται, έτσι
που πια εγώ με τα φυτά μου να περνάμε τον καιρό μας
θαμπώνοντας με τα νερά μας τα γυαλιστερά πλακάκια
μιας απλωτής βεράντας

εδώ στα γόνιμα εδάφη
της φιλόξενης κοιλάδας μας.

© Poeticanet