SHE HAWKE

AQUAMORPHIA

Μετάφραση: Ilana Freedman και  Βασιλική Ράπτη

(Advanced Training in Greek Poetry and Performance Workshop)

 

Ι. ΕΥΚΟΣΜΙΑ

Μητέρα των Θεών, εσύ η μεγάλη τροφός των πάντων, πλησίασε
Θεϊκά τιμώμενη, και αφουγκράσου την προσευχή μου...
Από Σένα πρώτα Θεοί και ανθρώποι πήγασαν
Από Σένα η θάλασσα κ’όλα τα ποτάμια ρέουν.

Ορφικός Ύμνος XXVI «Στην Μητέρα των Θεών»
– Thomas Taylor Translation, 1792:151

Σε μια αρχή...
από ένα κρυφό σκοτάδι
γεννημένο απ’τον χρόνο, τον χώρο, και την ανάγκη
προήλθε το πρώτο εν δυνάμει εμβάπτισμα
που χύθηκε με δύναμη σ’ ένα ευρύ φάσμα
λατρεμένο παρθενογεννημένο
Δημιουργός των Πάντων
που θα συντάραζε Θεούς και ποιητές
και τους άνδρες στους χρόνους που θά’ρθουν
λίγοι από δαύτους θα τιμούσαν την τριπλή θεά δεόντως.
Τα ιερά της Μήτιδος υγρά θραύσματα
νοεροί γαλαξίες
αστέρες, θάλασσες, στεριές που έχουν διαρρεύσει
πλάσματα και φύλα με στόχο τη ζωή
μια υψίστη σφαίρα καμωμένη από άτομα του κοσμικού χάους
συζευγμένη με την πρόθεση
οι ατμοί της παντού παρόντες.

Τούτη η γαλακτομάνα Aquamater που βγάζει ζωή απ’ τον κόρφο της
μας προσκαλεί στο σπίτι, στο ιερό συμβόλαιο
να ξαναθυμηθούμε τα μέλη των υγρών αρχών μας
την αρχέτυπη θηλυκή θεότητα
μέσω των Ηρικαπαίου, Πρωτογόνου, και Μήτιδος
την εγγενή πνευματικότητα
της θρυμματισμένης
υδάτινης τριαδικής δοξολογίας:

μητέρα
κόρη
άγιο πνεύμα

ΙΙ Η Αποστασία—Η Πτώση Του Νερού

Επειδή ο Ζευς στην αρχή της μεγάλης θεολογικής επίθεσής του,
είχε πάρει για πρώτη γυναίκα του την Μήτιδα...
απείρως σοφή... γνώριζε περισσότερα απ’ όλους τους θεούς
                                                – Joseph Campbell, 1991:149

Ο Ζευς την ξεγέλασε κρυφά... την τοποθέτησε στην κοιλιά του.
                                               – Hesiod’s Theogony, 143-145
 

Ο χρόνος περνάει.

Ο Ζευς του πέμπτου βασιλείου του Ολύμπου
σε μια σαρωτική κίνηση απληστίας
γνώση και δύναμη
γίνονται το Πάντα.

Έξυπνο γενεσιουργό υπέρ-φυλο νερό
προερχόμενο από την Πρώτη Αιτία
που αντικαθιστάθηκε με νοερό αέρα
το μεγαλύτερο επινόημα παντός καιρού
πίνει την έγκυο Μήτιδα
που έχει πάρει την αρχέτυπη υδάτινη μορφή της για να τον αποφύγει
χάνεται απ’ τον κοινό χυδαίο μύθο
όταν ο Ήφαιστος σπάει τα νερά της
και ο Ζευς κοινοποιεί την κόρη τους ως Αθηνά δίχως μητέρα
γεννημένη από το υδρο- κέφαλο κρανίο του
η καλύτερη ιδέα του

Μητροκτόνος λογοκλόπος.
Πώς αλήθεια το τόλμησες!

Η Αθηνά μεγάλωσε και έγινε σοφή
κλεμμένη από τον φόρο τιμής του θείου
χώρα
σφετεριζόμενη από τον φαλλικό λόγο
ακόμη και τώρα.

Τα ιερά δάκρυα αυτής της γενέσεως
δίνουν στην Θάλασσα ζωή από σμάρι
κατηγορούν τον Δία για ασεβή απάρνηση
νερού και μητρότητας μαζί.
Η Μήτις βρίσκει άσυλο
στην αμνιακή θάλασσα της δημιουργίας της
δοχείο ενός άπειρου τύπου
αρχειοθετεί την πτώση του από την χάρη για αιώνες
στην βαθιά υδατόμορφη άβυσσο.

Ώς ηγέτις θηλών και σχισμών
εξαδέλφη Ωκεανύδων και Νηρηίδων
πέμπτη γενιά καταγόμενη απ’ την ίδια
η Μήτις στήνει παγίδες στον Ποσειδώνα και τους κατώτερους θεούς
που θα απαιτούσαν την κυριότητα των υδάτων
δίνει τις πρώτες μάχες για το νερό.

Και περιμένει
 υπομονετικά περιμένει
με την Τηθύ και τον Ωκεανό
και τρεις χιλιάδες υδάτινα γεννητούρια τους
για τον μυστικό μη εκκρυόμενο χρόνο
περιμένει τη μεταμόρφωσή της
την αργοπορημένη αναγνώριση
των φυλογενετικών ωδίνων της
τον διχοτομημένο πέπλο.

χώρα χώρα χώρα
τα διαφανο-γονεϊκά νερά
πρώτο γάλα εκτοπισμένο

III. ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΗΜΙΘΕΪΚΟΤΗΤΑ

Η Γλώσσα είναι ένα Ορφικό θραύσμα.
                     – Percy Bysshe Shelley
 

Η Ευρυδίκη δεν προριζόταν
για μακρά θνητή ζωή
τούτος ο Ορφέας είχε άλλο έργο να κάνει.
Τραγουδώντας θαύματα
Των χορδών μάγος
μόνο ένα προσωπείο
για πρώτης τάξης άγια των αγίων
μασκαρεμένος ως άνδρας
και αυτή... που χόρεψε τον χορό των Ναϊάδων
περιμένοντας στα βάθη
το σήμα της αυλαίας...

Ο κορμός της Ορφικής λύρας
είναι ασπόνδυλος τώρα
σαν κεφάλι που με σκαμπανεβάσματα
πλέει στην αεικίνητη θάλασσα.

Ο αποκεφαλισμός τού έφερε συμπόνοια
από τις Λεσβίες τροφούς
Ορφικές κόρες
που θα σαγηνεύονταν τελικά κι αυτές
από ένα άλλο τραγούδι.
Καταραμένος απ’ τον Απόλλωνα
που διέταξε το άλαλο των χειλιών του
(ζηλιάρικο ξέσπασμα πατρικής φιγούρας, Ορφικό σύμπλεγμα—ξεχάστε
το Οιδιπόδειο)
παραγνωρισμένος απ’ την Σαπφώ
στους κατοπινούς αιώνες
... ω οδυρμός.

Και με το διαχωρισμό κεφαλιού και καρδιάς
τένοντα και οστού
το πνεύμα του αιωρήθηκε
 ξανάσμιξε
με τον φωτεινό Γαλαξία
της δημιουργίας της Μήτιδος
αποστασία αντίστροφη
για έναν βασιλικό ειδικό
που υμνεί και καλεί,
ακόμα
βεβηλωμένο από θνητές προσδοκίες
και τον πειρασμό της Ευρυδίκης
που παρέμεινε αγνή
και απένειμε τιμή στην Παρθένο θεά
σε κοινή ιστορία
 μια ακόμα γυναίκα λιγότερη.

Υπέκυψε στην οργιαστική λαγνεία των Μαινάδων
σε τούτη την ενσάρκωση εν πάσει περιπτώσει
δεν ανέμενε πραγματικό διαχωρισμό νου και σώματος
τόσο σκληρή αναπαράσταση
στοιχειώνει τη γη και τους απεσταλμένους της
 που ακόμα κόβονται
για κοινές έννοιες
αρκετά δραματικές
να τον απελευθερώσουν
ώστε η ψυχή του να μπορέσει να ραντίσει
 τον αιθέρα
αφημένη στον καιρό
και το διάταγμα
... ενός ανέμου που σφυρίζει
ενώ η Ευρυδίκη
η καημένη η Ευρυδίκη τόλμησε από κάτω
να ψιθυρίσει ένα μοναχικό τραγούδι
σε μια ιστορία
όμηρος και μάρτυρας
ενός σκοτεινού θεού
του οποίου τα δεινά και η θέληση
τού ανατέθηκαν
από μερικούς άλλους θεούς, πτώση από χάρη.

Ο Όμηρος το αρνείται
ο Ησίοδος το μουρμουρίζει
και η Ελευσίνα και ο Βάκχος
τραγουδούν την κρυμμένη δισημία του
ενώ ο πρώτος Ορφεύς καλεί τον κόσμο σε προσευχή

η πρώτη λέξη
η πρώτη προσευχή
μιας ιερής εντολής