Με προσμονή κι επιθυμία, είπε
Κι αν έρθουν οι κλέφτες και ξεπεζέψουν τ´άλογα
Και φορτώσουν στον κόκκορα ή στη σιωπή τα κινητά,
Πριν ξημερώσει,
Η συνομιλία θα είναι ανέφικτη
Θα παίξουν ξιφασκία με τα κορμιά μιας άλλης κατάστασης
Πιο ρομαντικής και σαρκαστικής
Ναι, μόνο με σάρκα θα έχουν να λένε ιστορίες για ένα βράδυ
Που πολλαπλασιάζεται σε χίλια
Αχ, μη!
Εδώ σώμα,
Εδώ χρόνος,
Εδώ ανάμνηση,
Εδώ εσύ
Λίγο πιο πολύ να τον θέλει
Παρόλα όσα χωρίζουν την ακριβή γνώση
Με το νιώσιμο της άμεσης σχισμής
Διάσχιση απ’ την πραγματικότητα
Σου λένε ύστερα οι ειδικοί
Κι εσύ αψυχολόγητα δεν εμπιστεύεσαι πλέον
Τις παράνοιες σου
Εδώ σε θέλω
Εδώ σ’ αγαπώ
Εδώ σε αφήνω
Εδώ!
Εδώ!
Κι αν τύχει και κάτι πάει στραβά κα παραπέρα
Μη νομίζεις…
Εδώ και πάλι
Εγώ!
Μετά από κάθε απώλεια
Πάντα ευχαριστιέσαι και με το πιο πολύ

Ξαναρχίζουν τ´άλογα την πορεία
Λοξή και λάθος η πορεία της λέξης

Μην παίζεις άλλο

Μην παίζεις με το μυαλό μου
Μολύβι
Κάθετο
Αυτό,
Οριζόντια δίαταξη τα γράμματα,
Ανα-ανακατεμένο το συν το συν-αίσθημα
Και πάλι,
                                      Αραβική γραφή
Να δίνεις στην κάθε προσδοκία
Να πετάξεις στο… μέλλον
Και έξω από κάθε όριο
Δίνη?
      Σπείρα ή

Πισωγύρισμα?

Σώμα_
Λάθος και πάλι!

Γεωργία Τρούλη