Εκτύπωση του άρθρου

MARIA CANTINHO

Μετάφραση: Ιωσήφ Βεντούρας

 

Μια αρχαία χώρα φωλιάζει μέσα μου

 

Μια αρχαία χώρα φωλιάζει μέσα μου
Μια χώρα που σχεδόν έχω ξεχάσει
εκτός από το παιδί που ήμουνα, γλώσσα
του  ήλιου και του  νερού κολλημένη στο δέρμα μου
επίμονα να είναι μέσα μου από καιρό
να θέλει να είναι στόμα, να ψάχνει γι’ άνοιγμα
για να σταλάζει στις ρωγμές της μνήμης
όπως ένα πουλί με σπασμένα φτερά.

Μια αρχαία χώρα φωλιάζει μέσα μου
και ψάχνω τη φωνή του ανέμου που τραγουδά το σκοπό του
με αυτή την κρύα άρπα που είναι η μνήμη.

 

Il y a un antique pays qui s'abrite en moi
 
Il y a un antique pays qui s'abrite en moi
Un pays dont je ne garde aucun souvenir
sinon de moi enfant, une langue
de soleil et d'eau qui se colle à ma peau,
elle veut obstinément être du temps en moi,
elle veut être bouche, elle cherche l'ouverture,
elle goutte entre les fentes de la mémoire,
comme un oiseau aux ailes brisées.
 
Il y a un antique pays qui s'abrite en moi
Et je recherche la voix du vent qui chante à son sujet,
cette harpe froide qu'est ma mémoire.
 
© Poeticanet 

SCRIPTORIUM

 

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Ιανουαρίου 2020