Όπως εγώ έτσι κι εσύ ξυπνάς κάποτε

στο σκοτάδι

νιώθοντας πως έχεις διασχίσει μίλια ολόκληρα

στη μέσα σου χώρα,

 

 

ακόμη να λικνίζονται

μπροστά στα φωτεινά σήματα του μυαλού σου

ανήσυχα δέντρα, οι κατάπληκτοι καταρράχτες

και το κάστρο, ακόμη γύρω σου.

 

 

Άλλοτε αργοπορείς για ώρες

σε μια λέξη

μία μόνη ανόθευτη

σταγόνα ήχου, για μέρες

 

 

τρέμει υγρή μέσα στο νου

ύστερα πέφτει

νόημα- καθαρόαιμο νόημα

θολώνοντας για μια στιγμή τα υπόγεια ρεύματα της γλώσσας.

 

 

 

 

 Μετάφραση: Δήμητρα Κωτούλα

Από τη Συλλογή Κοινός Τόπος (1991)