Εκτύπωση του άρθρου

ΒΑΣΩ ΧΑΛΒΑΔΑΚΗ


Άτιτλο ΙΙ.


Υπάρχει κάτι πολύ πιο ζωντανό 
Από το θρυλούμενο
Από τις χαμηλόφωνες εικασίες που φυτρώνουν  
Στη βάση της ελικοειδούς σκάλας
Εκεί
Που ανεβαίνει το τελετουργικό
Με φούστα μακριά θριαμβική και να χαϊδεύει ελλειπτικά
«Πολλά υποσχόμενα» - σκαλιά
Εκεί δένω  
Το λαχάνιασμά μου

Σε αντάλλαγμα
Ανταποδίδετε χαιρετισμούς στην ομορφιά
Ή, νεύετε θέλω να πω
Σαν όμηροι θλιμμένοι
Κυανοί
Που ναρκισσεύονται «εκτός από αύριο»
Ταλαντεύοντας κενές
«Οποτεδήποτε» απαντήσεις
Μιλάτε κάπως
για ν' ακούτε τη φωνή σας

Σας αδικώ το ξέρω 
Δεν έχω άλλη επιλογή
Προς το παρόν
Μόνο ν' ακούω τους χτύπους μου
Ρυθμικούς 
(Από μέσα) 
Αδιαπραγμάτευτους 
(Από μέσα)


Ένας άντρας με μαύρο κουστούμι
Ξαπλώνει δίπλα μου στο κρεβάτι
Δε φεύγει
Πάρα μόνο
Όταν επιστρέψει εκείνη
Έλειψε για λίγο
«Για ένα τσιγάρο» 
Μαζεύω κι αφήνω το σκοινί που αφήνει
Μετράω τους παλμούς του μέχρι να έρθει
Μετράω να έρθει 

Όχι δεν μπορώ να βγω απόψε. Ο ουρανός κρέμεται ακόμα έξω μάρτυρας. 
Της «οποτεδήποτε» στατιστικής. Και τα μάτια μου σκαλισμένα ανοιχτά.


Ημ/νία δημοσίευσης: 21 Ιουνίου 2013