BIANCAMARIA FRABOTTA

Η Biancamaria Frabottα γεννήθηκε στη Ρώμη, το 1946. Ζει στη Ρώμη , όπου διδάσκει σύγχρονη ιταλική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο La Sapienza. Στη δεκαετία του '70 έλαβε μέρος στο φεμινιστικό κίνημα με ευρεία δημοσιογραφική δραστηριότητα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:Affeminata (Geider,Rivalba,Torino, 1976) με κριτικό σημείωμα του Antonio Porta, Il rumore bianco (Feltrinelli,Milano,1982) με εισαγωγή του Antonio Porta,  Appunti di volo e altre poesie (La Cometa,Roma,1985), Controcanto al chiuso (Rossi & Spera Editori,Roma,1991), La  viandanza (Mondadori,Milano,1995) [Βραβείο Montale 1995], Ne resta uno, δεκαέξι χάι-κου,(Il Ponte,Firenze,1996) High Tide (Poetry Ireland Ltd, Dublin,1998), Terra contigua (Empiria,Roma,1999), La pianta del pane, (Mondadori 2003) [Βραβείο Lerici-Pea 2003], Gli eterni lavori, (San Marco dei Giustiniani, Genova, 2005), I Nuovi Climi (Stampa, 2007). Έχει επίσης εκδώσει το μυθιστόρημα Velocita di fuga (Reverdito,Trento,1989) [ Βραβείο Tropea 1989], την θεατρική τριλογία Trittico dell'obbedienza (Sellerio,1996) και δοκίμια λογοτεχνικής κριτικής μεταξύ των οποίων: Letteratura al femminile, (De Donato, Bari,1980) e Giorgio Caproni, il poeta del disincanto (Officina Edizioni,Roma,1993). Έχει επιμεληθεί τις ανθολογίες: Donne in poesia, antologia della poesia femminile in Italia dal dopoguerra a oggi (Savelli,Roma,1976), Poeti della malinconia (Donzelli,2001), Arcipelago malinconia. Scenari e parole dell'interiorita  ( Donzelli, 2001) Με τον Bruno Mazzoni έχει μεταφράσει μια ανθολογία ποιημάτων της Ana Blandiana, Un tempo gli alberi avevano occhi (Donzelli, 2004).