Θ όπως θάνατος
α όπως απόγνωση – μα τονισμένο
ρ όπως ρωγμή – και πάλι
ρ όπως ρωγμή και ρήγμα ή ρημαδιό
ο όπως μηδέν, και τέλος
ς τελικό.
Αυτή η αθώα, ξεχασμένη ξύλινη κρεμάστρα, όπως όλα
τα πράγματα που αντέχουν χρόνια·
τα πράγματα που αντέχουν χρόνια
λάμπαν όταν τ' απόκτησες, τώρα κουρέλια
τώρα κουρέλια όπως τα χρόνια σου, άκου περνά
το αόρατο απορριμματοφόρο.
Αχ να 'ξερε η έρμη η ζωή, αχ
να τη γνώριζε
αυτή τη λεπτομέρεια, πού
πού ακριβώς να σταματήσει, όπως το ξέρει
κάθε καλή ταινία, κάθε
καλογραμμένο μυθιστόρημα.
Δε σήκωνε κουβέντα η πινακίδα:
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
πλην τα αδέσποτα δε γνώριζαν ανάγνωση
και μπαινοβγαίναν στην πλατεία.
Αν ήξερες, καημένη κουτσουπιά,
αυτό το κακόηχο όνομά σου
από τι στιχομάνι σ' έχει γλυτώσει.
Μια λανθασμένη διευθέτηση
από ανιστόρητους, αφού
ο δρόμος ήταν ρέμα
στην προηγούμενη ζωή του.
Με τις ακτίνες του ο ήλιος σε καρφώνει
του ¢φυγε ιώτα εν, μας έγινε εφιάλτης
ένα μικρούλι γιώτα τόσο δα
Μα όταν είπε γενηθήτω φῶς
Τον αποπήραν οι αιρετικοί, λέγαν το φως
δεν παίρνει διαταγές από κανέναν· όντως
τι φως θα είμαι εγώ, ένα προσταγμένο φως ακούστηκε
η αντίδρασή του, τίποτα δεν έγινε
και μείναν οι πιστοί στο απόλυτο σκοτάδι τους.
Τώρα που όλοι βαβυλίζουν
σκέπτομαι εκείνον τον καιρό που κάποιοι βαβυλάζαν
και τους μετέπειτα καιρούς
που όλοι απλώς βελάζαν.
Εμείς να σ' αγαπάμε, να σε προσκυνούμε,
να σε τρέμουμε
κι εσύ να μην υπάρχεις·
τι περιφρόνηση κι αυτή!
Το λέμε και το ξαναλέμε κάθε χρόνο
εδώ και δυο χιλιετίες
το επαναλαμβάνουμε με πάθος
δείχνοντας βέβαια πως ακόμα
δεν το' χουμε πολυπιστέψει.
Τώρα, τι μου ζητάς Επιμηθέα
ν' αλλάξουμε τη φύση των πραγμάτων;
Β´
Μα αν δεν τα θαλάσσωνες καημένε μου
σ' αυτήν –που γύρεψες– να κάμεις τη δουλειά
πώς θα 'σουν ο Επιμηθεύς;
(Πλάτωνος Πρωταγόρας ΙΑ´)
Οδός Δάμωνος, οδός Φιντίου
δρόμοι κοντά στην Αχαρνών
παράλληλοι – ποτέ δε συναντιούνται
γιατί τους χωρίσατε;
Φωνές ακούστηκαν στην πόλη, αντισταθείτε!
καλούσε ο Μιχάλης Κατσαρός, αντισταθείτε
ακόμα και σ' εμένα που σας ιστορώ
κι όλοι αντιστάθηκαν με λύσσα, μέχρι τέλους
μόνο σ' αυτόν που έτσι σοφά
τους ιστορούσε.
είπε ο Λογγίνος
για να υπαινισσόμαστε διπλά
μες στους αιώνες
και τ' όνομά του το παλιό μα και την υψηλή
θέση οπού στα γράμματα τού μέλλεται.
Σωστά, οι βασιλείς δεν κάνουν λάθη.
Αυτός ήταν ο ταπετσιέρης Του
– αυτός που μάλλον Του εξασφάλισε
μια θέση στην αιωνιότητα.
Βαθαίνει η νύχτα δίχως τέλος
με Διονύσιο Σολωμό.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω
τα σύνορα της νύχτας
απ' την άλλη νύχτα.
Μα πώς να φτάσει μια ζωή
για τόση θάλασσα.
[Γογ]γύλα,
σε τραγούδησε η Σαπφώ
κι ο Μάνος Χατζιδάκις!
τόσο πρακτικό, τολμήστε το: γράψτε σωστά
–μόνο σωστά– τα ονόματα των ποιητών· μην τα αντιστρέφετε
κι ας ψάχνουν λίγο παραπάνω οι αναγνώστες, το κακό μικρό
παρά ένα σπαραγμένο όνομα
παρά ένα σπαραγμένο όνομα ποιητού.
μη διυλίζετε την ποίηση·
γινόσαστε επικίνδυνοι
όταν δε ματαιοπονείτε.
Σωστά, δε χάνεται ολόκληρη στροφή
χάνεται όμως το διάστημα
αυτός ο ελάχιστος χρόνος σιωπής που ορίζει
καμιά φορά συμβαίνει να ορίζει
το ανέκφραστο.
Σαν πάτησε καλά τα ογδόντα
κι είχε πια μάθει όλους απέξω
τους ορισμούς της ποίησης
ξεκίνησε να γράψει τον πρώτο του στίχο
σίγουρος επιτέλους
πως δε θα 'κανε κανένα λάθος.
Τουλάχιστο ας ήτανε ακριβείς
όλοι αυτοί οι φλύαροι που σπαταλούν ασύστολα χαρτί
ας ήτανε ακριβείς εκεί στην τελευταία σελίδα
που γράφει πάνω πάνω ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
να την αφήναν αδειανή.
Ημ/νία δημοσίευσης: 20 Ιουλίου 2006
- ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΛΥΝΤΙΑ
- BELLI, GIOCONDA
- COLLINS, BILLY
- ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΟΝΕΤΟΥ
- ΒΑΡΒΕΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΒΕΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ, ΧΑΡΗΣ
- ΙΣΑΡΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
- ΚΑΡΟΥΖΟΣ, ΝΙΚΟΣ
- ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ
- ΜΗΤΡΑΣ, ΜΙΧΑΗΛ
- ΠΑΛΑΜΑΣ, ΚΩΣΤΗΣ
- ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
- ΛΑΓΙΟΣ, ΗΛΙΑΣ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ
- ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ.
- ΟΙΚΟΣ & ΠΟΙΗΣΗ
- ERICH FRIED
- JATTIN GOMEZ, RAUL
- JUARROZ, ROBERTO
- ROTHENBERG, JEROME
- SEXTON, ANNE
- ΓΟΝΑΤΑΣ, Ε.Χ
- ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΓΓΑΛΗΣ
- Ποιητές του περιοδικού AutreSud
- ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
- ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- NOVAC, ANDREI
- Βάλια Γκέντσου, Παραμύθια ανάποδα (Θεμέλιο, 2020) ΩΣ ΑΓΑΠΗΤΑ ΤΑ ΣΚΗΝΩΜΑΤΑ ΣΟΥ* Τα μεσημέρια στο σπίτι κυλούσαν αργά σαν μεγάλα ποτάμια ο βυθός παγίδευε τις βεβαιότητες Πήγαινα και καθόμουν στο πίσω μέρος μιας άδειας εκκλησίας σ
- ΒΛΗΣΙΔΗ, ΕΛΕΝΗ
- ΚΑΤΣΑΜΠΗ, ΣΤΕΛΛΑ
- ΛΟΥΚΙΔΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
- ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
- ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΓΛΩΣΣΑΣ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ
- ΣΙΔΕΡΗΣ, ΝΙΚΟΣ
- ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΑΝΤΡΕΑΣ
- CALLEJON, BEGONIA
- ROFFÉ, MERCEDES
- WILMS MONTT, TERESA
- WILMS MONTT, TERESA
- ΖΝΤΡΑΒΚΑ ΜΙΧΑΙΛΟΒΑ
- ABRUTYTE, NERINGA
- AKHMATOVA, ANNA
- ALTOLAGUIRRE, MANUEL
- AMIRTHANAYAGAM, INDRAM
- AMΜONS, A.R.
- ...Δείτε περισσότερα