cantata de sal
Απόδοση: Ιωσήφ Βεντούρας

Του κορμιού σου φέρνω στη μνήμη τ' αλάτι 
Γιορτάζω τη γεύση του και ξάφνου από
Αλμύρα ορθώνεται ένα παλάτι 
Μ' ύλη κρυστάλλων κτιστό και ίχνη στιγμών

Υψώθηκε κτίριο εκεί, στεριώνει 
Χωρίς μέρες τότε ο χρόνος  κυκλώνει
Κυρτώνουν ξάφνου οι τοίχοι κι αλλάζουν
Ζαρώνουν τα τζάμια  οι πόρτες μικραίνουν

Μ’ αλμύρα  τριγύρω η ανάσα θερμή
Αργά στην απουσία τρυπώνει  τρελά
Γυρολόγος το είναι λαξεύει το χώρο
Λαξεύει αγάλματα ύπαρξη χαύνα 

Ακίνητη ήμουν θωρώντας  γυμνή
Σταλακτίτες στη μέση και άλλες μορφές
Όνειρα έκανα για   εσένα, γι'  εμάς
Ο κόσμος τότε χανόταν με λάμψη θολή

Μίσχοι πλεξούδες γλυφοί με δέρμα γυαλί 
Κυμάτων μοιάζουν κορφές και πάγος εκεί
Μάτια θαμπά σαν από νέφος δακρύων
Χωρίς να κινούνται χλευασμένα πολύ

Θαύμα θαυμάτων ανημπόριας μεγάλης
Μες την ορμή νερού αλμυρού, σε ναούς
Όταν  η ψυχή, η πνοή, το μυστήριο
Μήτε χέρι τ' άλλου να κινήσει μπορεί