photo: Anna Lazarova

 

Μετάφραση: Zdravka Mihaylova

 

O Pertar Chuhov γεννήθηκε στη Σόφια το 1961. Έχει σπουδάσει βιβλιοθηκονομία, καθώς και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας «Αγ. Κλήμεντ Όχριντσκι». Έχει εκδόσει 11 ποιητικές συλλογές (η τελευταία τιτλοφορείται "АДdicted", 2017), 3 βιβλία πεζογραφίας (το πιο πρόσφατο από αυτά είναι το «Αρκετό καιρό πια», 2019) και ένα βιβλίο για παιδιά. Έχει ανθολογήσει και επιμεληθεί την έκδοση «Mas-mas csond / Μια διαφορετική σιγαλιά» (Napkut Kiado, Budapest, 2012 Ανθολογία βουλγάρικου χαικού). Έργα του έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες και είναι δημοσιευμένα σε περισσότερες από 20 χώρες. Έχει διακριθεί με τα βραβεία: “Agatha” – αστυνομικού διηγήματος (2000), “Ivan Nikolov” καλύτερης ποιητικής συλλογής (2002), “Razvitie” – νέου βουλγαρικού μυθιστορήματος (2003), το Μεγάλο βραβείο για SMS ποίηση (2004), το βραβείο “Slaveykova nagrada” (2005 - πρώτο, 2013 – τρίτο, 2016 – πρώτο), “Zlaten lanets” (2007), το Μεγάλο βραβείο του Μουσείου “Basho” στην Ιαπωνία (2007), βραβεία του Διεθνούς διαγωνισμού χαικού της Μόσχας (2012), το Μεγάλο βραβείο ερωτικής ποίησης «Η μαγεία της αγάπης» (2013), Δεύτερο βραβείο του ποιητικού διαγωνισμού «Στους πρόποδες του Βίτοσα» (2014). Ήταν στη βραχεία λίστα του βραβείου νέας βουλγαρικής ποίησης “Nikolay Kantchev” (2015), τη βραχεία λίστα για το λογοτεχνικό βραβείο “Balkanika” (2018) κ.α. Είναι εμπνευστής του project Poetry Troubadour Slams, είναι μουσικοσυνθέτης και στιχουργός, έχει παίξει σε πολλά συγκροτήματα, τώρα είναι μέλος του εθνο-ρόκ μουσικού σχήματος Gologan, Par Avion Band, συνεργάζεται με το συγκρότημα για ποίηση και εναλλακτικό ροκ LaText, με το οποίο παρουσιάζει τους στίχους του. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Βουλγάρικου PEN Club, της Εταιρείας Βούλγαρων Συγγραφέων, του Haiku Club της Σόφιας, Haiku Society of America, World Haiku Association και Musicautor.

ΠΕΤΑΡ ΤΣΟΥΧΟΒ/PETAR CHUHOV

 

ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΣ 

Εγώ ήμουν εκείνος
που γλιστρούσε
στις μέρες
και μετέτρεπε σε Κυριακές
τις Δευτέρες
τα Σάββατα –
σε θεότητες

Αλλοίμονο
η παγανιστική νιότη
τελείωσε
η Ορθόδοξη ωριμότητα 
έχει βαφτίσει με τον σταυρό
τις αλάνες κάνοντάς τις
πλατείες
με καμπαναριά
μνημεία
και βαστίλλες
όπου κλειδώνομαι
κάθε μέρα
αν και καμιά φορά
λυτρώνομαι
τη νύχτα
ξέρω πως ήδη δεν έχω δύναμη
να τις καταστρέψω

ΒΡΟΧΗ

Με τα δάκρια εκείνων
των πένθιμων συννέφων
οι εκλιπόντες
θα κλαφθούν μόνοι τους
ενώ οι ζωντανοί
θα νίψουν τας χείρας τους

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΆΛΛΟΥ
10 Χαικού

* * *
χωματόδρομος
αργά με προσπερνά
και ένα αεροπλάνο

* * *
μικρή πόλη
όλα βρίσκονται
στο κέντρο 
* * *

αργία
ακόμα και τα φανάρια
δεν δουλεύουν 

* * *
ιαματική πηγή
μυρίζει θείο
ο δικός μου φύλακας άγγελος

* * *
ένα ποτήρι ροζέ
άλλο ένα ηλιοβασίλεμα
που προσπεράσαμε

* * *
δροσερή βραδιά
η στάχτη του τσιγάρου 
δε λέει να πέσει

* * *
δροσερός αέρας
η γκαρσόνα φέρνει
τον λογαριασμό κάποιου άλλου

* * *
μέρα με συννεφιά
ένα κορίτσι στη γωνία
χαρίζει ηλιοτρόπια

* * *
νύχτα Ανάστασης
γυρίζω στο σπίτι
με τη φλογίτσα της

* * *
Πρωτοχρονιάτικη νύχτα 
στη γιορτινή βαβούρα
πνίγεται γαύγισμα σκυλιού

ΕΚΚΛΗΣΙΑ
I

Ο Μεσαίωνας
είναι κλειδωμένος
με λουκέτο, σκουριασμένο και κάπως αναξιόπιστο

Μέσα του αράχνες
με την επιμονή αιρετικών
απλώνουν δίχτυα –
παγίδες για όνειρα –
και υπομονετικά περιμένουν
να τελειώσουν
οι νηστείες

II

Η γάτα ήρθε
μπροστά στην πόρτα του ναού
η στέγη του
είχε χορταριάσει

δεν μπήκε μέσα
τεντώθηκε
χασμουρήθηκε
και έχαψε
μια μύγα

ΦΗΜΕΣ 

Άκουσα πως ο Σαίξπηρ πέθανε 
το ίδιο και ο Θερβάντες
περίεργη (μάλιστα δυσάρεστη) σύμπτωση
άλλα οι άνθρωποι είναι τόσο άστατοι
πεθαίνουν μέρα με τη μέρα 
σαν ανεμόμυλοι
σαν άμλετ
λαέρτηδες
και πολώνιους 
σαν οφηλίες
και ιουλιέτες
φαρμακωμένοι πεθαίνουν από τα δηλητήρια
που εκκρίνουν οι ίδιοι

Και ιδού
θάνατος
σε παίρνει ύπνος 
είναι ανθρώπινο να πεθαίνεις

και θεικό
να ανασταίνεσαι 

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ

Ο δήμιος
πήγε επίσκεψη στον γελωτοποιό.

- Ξέρω πως είσαι ένας εργένης, πολύ παιχνιδιάρης – του είπε -
γι’ αυτό σου έφερα ένα μικρό δωράκι
από το sex shop!

Χαρούμενος ο γελωτοποιός άνοιξε το πακέτο
και τι να δει -
                         μια μικρή λαιμητόμος!

ΌΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ 

Κάποιος (πιθανόν εραστής 
με θολωμένα τα λογικά του)
της είχε πει πως έχει το χαμόγελο
της Μόνα Λίζα.

Εκείνη ευκολόπιστη, μάλιστα ξετρύπωσε
κάπου ένα παροπλισμένο λεύκωμα
με ασπρόμαυρες ρεπροντουξιόν από το Λούβρο,
το βράδι έπεφτε για ύπνο μαζί του
και χαμογελούσε στο σκοτάδι.

Ακριβώς την ίδια εποχή γνώρισε
τον Ιταλό από την πιτσαρία στη γωνία
και ενώ τη χούφτωνε
στο μικρό δωματιάκι πίσω από την κουζίνα
„Αχ, Λεονάρντο – του έλεγε, -
Leonardo mio...“,
κι ας λεγόταν
εκείνος Τζεπέτο

ΛΕΥΚΟ ΕΩΣ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ

πρώτο χιόνι
πρώτο χιόνι
εδώ και καιρό σίγασαν οι παιδικές φωνές 
σκεπασμένες από τις αλλοιώσεις 
και τους διαλογισμούς τους

 

Петър Чухов (1961, София). Бакалавър по библиотечни науки и магистър по социология на СУ "Св. Кл. Охридски". Автор на 11 стихосбирки (най-новата - "АДdicted", 2017), 3 книги с проза (най-новата - "Достатъчно дълго", 2019) и книга за деца. Съставител и редактор на "Mas-mas csond / Различна тишина" (Napkut Kiado, Budapest, 2012, антология на българското хайку). Съавтор (с Ал. Мануилов) на пиесата "Честита Нова година", номинирана за Национална годишна награда за драматургия (Шумен, 2015). Творбите му са преведени на 20 езика, публикувани в над 20 държави. Награди: "Агата" за криминален разказ (2000), "Иван Николов" за най-добра стихосбирка (2002), "Развитие" за нов български роман (2003), Голямата награда за SMS поезия (2004), "Славейкова награда" (2005 - първа, 2013 - трета, 2016 - първа), "Златен ланец" (2007), Голямата награда на музея "Башо" в Япония (2007), награди от Международния хайку конкурс в Москва (2012), Голямата награда на конкурса за любовна поезия "Магията любов" (2013), Втора награда на поетическия конкурс "В полите на Витоша" (2014), номинация за наградата за нова българска поезия "Николай Кънчев" (2015), Национална награда за лирика "Иван Пейчев“ (2017, за "АДdicted"), Номинация за Национална награда за поезия "Христо Фотев" (2018, за "АДdicted"), Номинация за литературната награда "Балканика“ (2018) и др. Автор и водещ на проекта "Поетически трубадурски двубои", пише музика и текстове, свирил в много рок-групи ("Субдибула", "Тутакси", "Стенли"), в момента е в етнорок групата "Гологан", Par Avion Band и групата за поезия и алтернативен рок "ЛаТекст", с която представя стиховете си. Член на Управителния съвет на Българския ПЕН-център, Сдружение на български писатели, Хайку клуб "София", Haiku Society of America, World Haiku Association и Musicautor.

ПЕТЪР ЧУХОВ

АЗ БЯХ ТОЗИ

Аз бях този
който се пързаляше
по дните
и превръщаше в недели
понеделниците
а съботите –
в божества

Уви
езическата младост
свърши
ортодоксална зрелост
е покръстила поляните
в площади
с камбанарии
паметници
и бастилии
в които се заключвам
всеки ден
и макар понякога
да се освобождавам
нощем
знам че вече нямам сили
да ги разруша

ДЪЖД

Със сълзите на тези
траурни облаци
покойниците
ще се оплачат сами
а живите
ще си измият ръцете

ЧУЖДА СМЕТКА
(10 хайку)

* * *
селски път
бавно ме изпреварва
един самолет

* * *
малък град
всичко е
в центъра

* * *
почивен ден
не работи дори
светофарът
* * *
минерален извор
мирише на сяра
моят ангел хранител

* * *
чаша розе
още един
пропуснат залез

* * *
хладна вечер
пепелта от цигарата
не иска да падне

* * *
хладен вятър
сервитьорката носи
чужда сметка

* * *
облачен ден
момиче на ъгъла
подарява слънчогледи

* * *
великденска нощ
прибирам се вкъщи
с нейното пламъче

* * *
новогодишна нощ
потъва в празничния шум
лай на бездомно куче

ЧЕРКВА

I

Средновековието
е заключено
с ръждив и не много надежден
катинар

вътре паяци
с еретично усърдие
разпъват мрежи –
капани за сънища –
и търпеливо чакат
да свършат
постите

II

Котката дойде
пред вратата на храма
по чийто покрив
растеше трева

не влезе вътре
протегна се
прозина се
и налапа една
муха

СЛУХОВЕ

Чух че Шекспир бил умрял
а освен това и Сервантес
странно (дори неприятно) съвпадение
но хората са толкова непостоянни
умират ден за ден
като вятърни мелници
като хамлети
лаерти
и полонии
като офелии
и жулиети
отровени умират от отровите
които произвеждат

и ето
смърт
заспиваш
човешко е да се умира

божествено
да се възкръсва

РЕВОЛЮЦИОННО МИСЛЕНЕ

Палачът
отиде на гости при шута.
 
- Знам, че си палав ерген, - му каза -
та ти донесох малък подарък
от секс-магазина!

Шутът зарадван отвори пакета
и що да види –
една гилотинка!
НЕЩАТА ОТ ЖИВОТА

Някой (навярно любовник
със замъглено съзнание)
й беше казал, че има усмивката
на Мона Лиза.

Тя лесно повярва, дори изрови
отнякъде един пенсиониран албум
с черно-бели репродукции от Лувъра,
вечер си лягаше с него
и се усмихваше в тъмното.

Тъкмо по същото време се запозна
с италианеца от пицарията на ъгъла
и докато той я натискаше
в малката стаичка зад кухнята
„Ах, Леонардо - му викаше, -
мой Леонардо...“,
макар че се казваше
Джепето

ДОНЯКЪДЕ БЯЛО

първи сняг
първи сняг
отдавна заглъхнаха детските гласчета
затрупани от своите мутации
и медитации

 

© Poeticanet