ΜΑΡΙΝ ΜΠΟΝΤΑΚΟΒ

Μτφ.  Ζντράβκα Μιχάιλοβα

Διάχυτο φως

εκείνος είχε συλλογιστεί (обмислял) την κοινότητα 
        και την απόπειρα-εμπειρία (опита) να πεθάνει στη θέση του άλλου 

κάθομαι στο παγκάκι – και μαλάζω το σημείο του στρες
στο ξυπόλητο πέλμα 

έχω πάει το κοριτσάκι της πρώτης δημοτικού στο σχολείο, 
ώσπου να έρθει η ώρα της πρώτης μου διάλεξης στη σχολή 
παραμένουν και άλλα σύννεφα του Τέρνερ 

σήμερα είναι ξεκάθαρα ορατό το φως, 
συρίζει ανάμεσα στο δέρμα και το ρούχο 
των δρομέων, 
ο ρευστός (ο ρέων) γρανίτης του ποταμού Πέρλοφσκα, 
τα άσπρα πουκάμισα πάνω από το κινούμενο χαλί των φύλλων, 
επίσης

θα ήθελα να πεθάνω στη θέση του φθiνοπώρου , 
σου γράφω απαντώντας

Дифузна светлина 

той бe обмислял общността
        и опита да се умре на мястото на другия 

седя на пейка – и разтривам точката на стреса 
върху събутата пета 

завел съм първокласничката на училище, 
до първия ми час във факултета 
остават още облаци от Търнър 

днес може ясно да се види светлината, 
свистяща между кожата и дрехата 
на бегачите, 
течния гранит на Перловската река, 
белите ризи над подвижния килим от листа, 
още 
         
бих искал да умра на мястото на есента , 
        ти пиша в отговор