Sit Jus...

σπασμένη προσευχή για τον Ηλία Λάγιο

Πάρε κοντά σου τον Ηλία
Την βότκα της κραυγής, το "δεν" του Ονείρου
και στου φωτός σου τα βιβλία
τα μαύρο σμάλτο του άγριου λήρου

και το μηδέν του πυρετού του,-
Γράψε τα. Απ' την τρεμούλα του Σταυρού του
σύναξε θρόμβους των αιμάτων.
Τις φλόγες, τ' άνθη των τραυμάτων.

Sit jus liteaque perire poetis.
Με τα επιθέματα, τις γάζες, τους σωλήνες
ποιό άνοιξε παράθυρο, ποιός πέφτει

Το "όχι, να!" των χρόνων με τους μήνες
κούφιους, σαρακοφαγωμένους, πίσω αφήνει-
Άγγελος ραγισμένος. Την ψυχή του σου αποθέτει.

Δημήτρης Κοσμόπουλος
5 Οκτωβρίου 2005