Μεγενθυτικοί φακοί οι δρόμοι
τους ακολουθούν
ασκεπείς φιγούρες
σαν σκιές κυνηγημένες
ονειροπολούν το μέλλον
χωρίς φυγή, κατατρεγμούς και πόλεμο
μόνο μια ήσυχη ζωή
πλάι σε μια λίμνη
να ψαρεύουν σιωπηλά
να πασχίζουν για τον επιούσιο
χωρίς το δάκρυ να γίνεται αίμα
χωρίς ο ιδρώτας να γεννά κραυγή
μόνο χαμόγελο
ένα χαμόγελο    
όταν το βράδυ μαζεμένοι γύρω απ’το τραπέζι
μιλούν για γυρισμό.

 

 

 

Ο ΧΡΟΝΟΣ
       
Και θάναι ο χρόνος  ένα αφήγημα
το βαθύ αποτύπωμα στο χιονισμένο τοπίο
η πυξίδα στην καταιγίδα που μαίνεται
η ευωδιά από τον φρεσκοπλυμένο κήπο
με τα ευεργετικά άνθη και τους καρπούς
το βράδυ όταν γυρνά κουρασμένος
απ’τη δουλειά ο πατέρας
η στιγμή που ευλογεί
το ψωμί στο τραπέζι…