ΑΝΝΑ ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ

Δύο ποιήματα
 

Χωλό σημάδι
 

Τσαλακωμένα τα χαρτιά
προτού ανοίξει η πληγή
προτού αρχίσει να κυλά
με το κουτσό του πόδι

ο φίλος εκείνος που άκουγε
το άνοιγμα του σακακιού
στο κούμπωμα του παπουτσιού
μ’ αργόσυρτο το χτύπημα
στον δρόμο προς τη βρύση

Σαν το χωλό σημάδι
που άφηνε το χέρι του
στην παιδική μου χούφτα
κάθε που έβγαζε
υγρή μια πεταλούδα

κάθε που έλεγε σιγά
τον μυστικό χρησμό
υφαίνοντας τον κώδικα
σε νεραϊδένιο νήμα

που έσβηνε πριν το πρωί
αγγίξει τη μέσα μου γραμμή
κοιμίζοντας βαθιά
την πρώτη μου εφηβεία.

Θερινό σινεμά

Στο θερινό σινεμά
έφεγγε η πρώτη του μορφή
ξανθά μαλλιά και λευκό κορμί
σ’ αταίριαστο χειμερινό κολύμπι.
 
Με γαλάζια μάτια
τα γυαλιά στραβά
ακούγαμε μες στη βροχή
νάιλον τέντα και χαρτί
κρύβοντας ημίγυμνα τα πόδια.
 
Εκεί στην άκρη της γραμμής
περίμενα ως το πρωί
να μου χαρίσεις πριν χαθείς
τη χάρτινη εικόνα.
 
Κι ενώ έστεκα μισή
χωρίς να ξέρω πώς 
να διώξω 
τα έντομα της νύχτας
 
έλεγα
τι θέλω 
τι μπορώ
τι από μακριά με θλίβει
 
Γνωρίζοντας ήδη πως
η εκδίκηση τέρας αργό
ερχόταν να ρουφήξει
αυτό που θέλω να διαβώ
αυτό που θέλω να γευτώ
εκείνο που άφησα λειψό
ό, τι δεν έσπειρα
 
Πριν το μαχαίρι της σιωπής
αγγίξει τη λεπτή κλωστή
που κρέμονταν ήδη αργά
μες απ’ τα χείλη του θανάτου.

© Poeticanet