Εκτύπωση του άρθρου
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ
© Poeticanet 
 
 
 
Δύο ποιήματα
 
OΡΙΣΤΙΚΗ, ΧΡΟΝΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ    
 
– Χτες το πρωί 
   Στις έντεκα                                                                            
   Σκοτώθηκε                                                                             
   Ο πιο καλός μου φίλος.  

Πόσο αόριστος                                                  
Μπορεί να είναι πράγματι ο Αόριστος               
Όταν με τόση ακρίβεια                                                                                                                              
Σφραγίζει οριστικά                
Τα περασμένα;                                                   
                                                                         
Ερώτημα που άφησε αναπάντητο                                            
Η ένοχη ασάφεια                                              
Του χρόνου.                                                                                                              

Και μόνο η έγκλιση                                                                                          
Με παρρησία προσπαθεί
Να διαψεύσει                                                                           
Οξύμωρα 
Το ψεύδος:                                                                                      
                                                                           
– Χτες το πρωί   
   Σκοτώθηκε.
 
(Ούτε μια ελάχιστη                                                
Ρωγμή αμφιβολίας,                                       
Μια ενδεχόμενη                                    
Ελπίδα ελπίδας.                                                              
Ούτε).                                                                                                                                                                                                                                                  
Με παρρησία  σώζοντας                                                                                                             
Της γλώσσας την τιμή                                                                                               
Σε μιαν απάντηση.             
                                                                                  
Σταράτη.                                                                                                           
                                                                                       
Οριστική.     
 
 
Η  ΣΑΡΚΑ  ΤΟΥ  ΧΡΟΝΟΥ    
 
Ξέρω
Δεν ξέρω τι σημαίνει ακριβώς
Αλλά το λέω:
 
 – Το σώμα σου είναι                                                                                                      
    Η σάρκα του χρόνου.                                                                                    
                                                                                                           
(Ποια σκέψη μπόρεσε ποτέ                                        
Να ξεδιαλύνει                                                                          
Ώς το μεδούλι του                                                                                
Ένα στίχο;                                                                                       
Ποιο αίσθημα
Να ξεκλειδώσει επάξια
Μια λέξη;/Ανάστροφα,                            
Η απορία μοιάζει αρκούντως                                          
Παιδική).                                                                                                               
                        
Μήπως θέλει να πω: 
Ακούω στο στήθος σου
Ριπές δευτερολέπτων;                         
 
Μήπως θέλω να πει:                                                                                   
Το πνεύμα ενδίδει αδιάντροπα                                                                            
Στα θέλγητρα της ύλης; 
                                                                                                                                  
Δεν ξέρω
Ξέρω τι σημαίνει
Αλλά το λέω:
 
 – Το σώμα σου ένδυμα 
    Μανδύας του Παντός.
 
Αντώνης Φωστιέρης
                                                                                                                                                                           
 

Ημ/νία δημοσίευσης: 9 Σεπτεμβρίου 2020