NICK GERMANACOS

© Poeticanet 

 

 

Δύο ποιήματα
 

THE GREAT NOVEL / TO ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Μετάφραση Σάρα Θηλυκού

Ξεκινάς το Μεγάλο Μυθιστόρημα
που θα τα λέει όλα. Στα είκοσι
πιστεύεις θα τα καταφέρεις. Όμως,
στο τέταρτο κεφάλαιο καταρρέεις.
Δοκιμάζεις στίχο – ξαναπιάνεις πάτο,
συνέρχεσαι, συμβιβάζεσαι με τελευταία λύση:
διδάσκεις, είσαι καλός σε αυτό.

Τα χρόνια περνούν, γράφεις στίχους ξανά
ίσως πολύ αργά για να σταθείς σε κάποιο ύψος
ίσως τον εαυτό σου ξεγελώντας
τώρα που τα πράγματα δυσκόλεψαν.

Δεν πειράζει! Απλώς συνέχισε.
Όταν όλα θα έχουν ειπωθεί, ένας στίχος
μπορεί να γίνει άλλοθι, βάλσαμο, και,
τελικά, μπορεί σε καναδυό να αρέσει.

Γιασεμί
Μετάφραση Άννα Γρίβα

Ήταν αυτό το πρώτο ρίγος της τεστοστερόνης;
Δεν θυμάμαι πολλά: ένα λιγνό κορίτσι,
μελαχρινό (νομίζω), μια μακρινή ξαδέρφη, μου είπαν.

Μια καλοκαιρινή νύχτα, το σινεμά
ανοιχτό στον ουρανό.
Φαντάζομαι άστρα, ίσως ένα φεγγάρι.
Η ταινία, ένα έπος βιβλικό του Cecil B. De Mille,
γεμάτο θαύματα και δακρύβρεκτο ειδύλλιο –
πλούσια τροφή στην αποικιακή γωνιά μας.

Της έδωσα βραχιόλι γιασεμιά –πώς
τόλμησα; -Ήμουν του βιβλίου
τολμηρός στη φαντασία μόνο.
Το τύλιξε γύρω από τον καρπό της-
μέθησα από την ευωδιά του κοριτσιού στο πλάι μου-
τη στιγμή που ο θεός οδήγησε τον εκλεκτό λαό του
μέσα από τις δοκιμασίες σε ένα τέλος θριαμβικό.

Θα' θελα να πιστέψω
πως άγγιξα το χέρι της.
Ίσως κι εκείνη το δικό μου.

Δεν την είδα ποτε ξανα. Μετακομίσαμε-
αυτό ήταν όλο. Δεν τόλμησα ποτέ να τη γυρέψω-
ήταν λίγα τα τηλέφωνα τότε στο Νησί,
και η τεστοστερόνη μου δεν είχε εκδηλωθείί.

Η πρώτη κληματσίδα που φύτεψα στο σπίτι μας
ήταν το γιασεμί. Σήμερα αναρριχάται
δυο ορόφους να μας δώσει τη σκιά του.

Νύχτες του καλοκαιριού ο νους μου πάει
σε χρόνια έπους και ειδυλλίου