ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ

ΤΕΦΡΟ  

Στο παλιό το σπίτι 
-με τους επίμονους ψιθύρους
 τις κλειστές κουρτίνες
και αναμμένα ολημερίς τα φώτα -
μένει ένας παλιωμένος άνθρωπος.
Κάθε πρωί  προσμένει το βράδυ
για να σβήσει τα φώτα και ν’ ανάψει  το τζάκι.
Τότε οι ψίθυροι γίνονται μορφές.
Κάθονται δίπλα του σιωπηλές
και κοιτάζουν μαζί  τις ανίδεες φλόγες 
παραδομένες  στον  βακχικό χορό τους
ώσπου να σωθούν τα ξύλα
ώσπου να γίνουν κάρβουνο
να γίνουν στάχτη.
 

ΒΥΘΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ

Κάτω απ’ τη στάθμη της νύχτας
λεύκες φωσφορίζουνε.
Γύρω τους
και γύρω από τον εαυτό τους 
 με τις μουσούδες τους να στάζουν αίμα 
τα όντα του είδους των ανθρώπων
περιστρέφονται
αναμένοντας μιαν αυγή.
                                                              
© Poeticanet & Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη