ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Δύο ποιήματα

Εποχούμενοι

Οδηγώ ασφυκτικά προς το κέντρο
ενώ  η κίνηση υποτροπιάζει
τα  FM φλυαρούν ανώνυμα
τα γεγονότα αδημονούν έκθετα στην
άρρυθμη ανάσα της μηχανής και 
κάθε τόσο πάλι- κόκκινο.

Τυχαία κοιτώ τον οδηγό που δίπλα μου
φρενάρει και με κοιτάζει- αλίμονο
Η ανατομία της ζωής μεταβάλλει τα πρόσωπα
ξένο το βλέμμα  ακριβά γυαλιά
αραιωμένα  τα  μαλλιά  το μέτωπο ευρύ
πλάι στο στόμα οι μύες κάπως χαλαροί
υποστηρίζουν μόλις το μισό χαμόγελο
κι αυτό το νεύμα απροσδιόριστο
σαν βιαστικός χαιρετισμός ή μορφασμός
κι αμέσως- πράσινο.

Ώ… Θα  μπορούσες να είσαι εσύ ο ωραίος
εραστής των νεαρών ημερών μου
τότε που ο έρωτας  μας αιφνιδίαζε πεζός
σε γειτονιές νεοκλασικών μισοσκότεινες
κάτω από στίλβοντα εξοχικά φυλλώματα
σ’ έρημους κόλπους κυανών νησιών.
Αγκαλιαζόμασταν στην αιωνιότητα
βέβαιοι ότι αναιρούμε τον μύθο
κι ένας Θεός κρυφογελούσε αόρατος.

Έκτοτε τον παράδεισο χάνουμε κάθε μέρα
σε διαδρομές απρόβλεπτες προς το κέντρο
εσύ φτασμένος στο απόγειο μιας καριέρας
εγώ  σπρωγμένη από το ρεύμα να πηγαίνω
και τώρα να- 
με προσπερνάς σ΄ένα φανάρι
και δεν με ξέρεις καν για να σου λείψω.

…………………………………………………………………………

Διαχρονία

Θα το αποκαταστήσουμε
αυτό το σιωπηλό ξένο σπίτι
πριν από τέσσερις γενιές κατοικημένο
πιστοί στους πέτρινους τοίχους
στη στέγη  τον εξώστη  τις ξυλοδεσιές…
Ας τρέχει άναυδη η σαύρα στα χαλάσματα
κρύβεται  στο πηγάδι το νερό βαθύτερα
το κλήμα ερημίτης αγριεύει…
Μόνο κάποια εσωτερικά κατεδαφίζονται
συνομιλίες γυναικών χαμηλόφωνες
ονόματα αναπάντητα σκόρπια
αποδημίες νεαρές
από το μαγειρείο μυρωδιές σβηστές
αλλότριες μνήμες μη διατηρητέες.

Με σχέδια μελλούμενων κατόψεων και τομών
στο κούφιο σώμα  βιαστικά πάμε κι ερχόμαστε
πάνω σε σανίδια που υποχωρούν
στη σκάλα που μοιρολατρικά φαρδαίνει
κι ένας έρωτας έγχρωμος ψηλοτάβανος
κοιτάζει με  ορθάνοιχτα μάτια
μια μετακόμιση ζωής σε μιαν αρχή απ΄το τέλος
ωσάν να σμίγουνε τα πεπρωμένα στο ίδιο κάρμα
κι η μετεμψύχωση να αφορά σε κτίσματα
που αφυπνίζονται με άλλη ταυτότητα
για να γυρίζει πάντα ο τροχός 
να κοκκινίζουνε φθινόπωρο τα δέντρα.
………………………………………………………………………………………….