ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ


Δύο ποιήματα

(προδημοσίευση από την ποιητική συλλογή «Οι μέρες που ήμασταν άγριοι»)

Κωπηλάτης

Έχει αρμούς
ό,τι μαθαίνεται:
το βήμα του γλάρου
το γέλιο της συνήθειας
η στήλη και το άγαλμα
που σέρνουν τα γράμματα
στη συμφορά του ονόματός τους

κρούω ψηλά
τ’ αστέρι μου
στον ουρανό
να βρω πιο εύκολα
σπασμένο το ρύγχος
του αλόγου
σκισμένα τα χείλη
του δρόμου
άγραφο και μαλακό
τον κανόνα
του διαστήματος

επίκουρες στη νύχτα
όλες οι θέσεις
έναστρες
όταν δε θέλουμε
κανέναν να δούμε
και ξεμαθαίνουμε
το φόβο
με τα τετράδια
στη σάκα μας
πρώτη φορά
να ερωτεύονται
τις γομολάστιχες

θα ξεχαστώ
κωπηλατώντας
στο κελί
της αυλής μου
στην κουβέρτα
του σκύλου
στην κουκέτα
που χωρά
να κοιμίσει
το πόδι μονάχα
του ονείρου μου

το μέλλον γράφεται εκεί
που σβήνουν τα σημάδια του
γεωργός απόλυτος
και ναυαγός
της πιο τρελής λαχτάρας.

Εκδρομή

Βλέπουμε έξαφνα
τον ουρανό μικρό
και κάτω απ’ τα πόδια
να τρυπώνει
και να περνούν ξυστά
στ’ αυτιά μας
πουλιά και λόγια αποδημητικά
σαν να μην είχαμε ποτέ
δικές μας διαδρομές
πιο υπόγειες και θαρραλέες:
το σώμα αλλάζει την πορεία του
προς μια τομή αλεξικέραυνη
και σημαδεύει τα φιλιά
κάτω απ’ το σχήμα της φωτιάς τους
 
φλέγεται η μήτρα
βουβό απόγευμα
χωρίς εποχή
μια εκδρομή
αργοπορημένη
που φέρνει τη νύχτα
εν κινήσει

σε κάθε βήμα σταματώ
και καρτερώ το θερισμό μου
μια αναλαμπή που σύναζα
στα κάστρα του καλοκαιριού
όταν κοιμούνται κι ανατέλλονται
τα εργαλεία του δραπέτη

δεν είναι ο σταθμός μας
τη νύστα που γλυκαίνει
πάνω σε νέφη πάλλεται
το ματωμένο μας κλαδί
και τρέχει κι αντλεί
το ξύπνημα
στη φυλακή μιας αναχώρησης.

Άννα Γρίβα
(προδημοσίευση από την ποιητική συλλογή «Οι μέρες που ήμασταν άγριοι»)