ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ

Δύο ποιήματα

ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ

Ποίηση είναι διάφανο πόμολο
που γυρίζει στον κήπο η Εύα,
μια λέξη
που στάζει αίμα,
κοριτσάκι
που ζωγραφίζει το Όμικρον, 
μια μπλούζα 
που τεντώνω τα μανίκια της 
τ αγάλματα
που γεμίζουν τα χέρια μου,
άλογα
που δοκιμάζουν τα πόδια στο χώμα.

Mια κατά λάθος σιωπή,
η μακριά ηδονή τ ουρανού.

Η ΑΘΡΑΥΣΤΗ ΛΕΞΗ

Κάποιοι
δαγκώνουν το μέλλον 
το κάνουν κομμάτια.
Ό,τι απομένει είναι 
άθραυστη λέξη
Φτερουγίζει υποδόρια
αφαιρεί τον απόηχο 
θαμμένων τραυμάτων.

Το βράδυ τη μοιράζω στο πλήθος
κι εκείνοι την κρατάνε απόκομμα
μιας παράστασης που δεν πήγαν ποτέ.

Πίνω σκέτο καφέ το πρωί.

© Poeticanet