ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΔΙΛΙΑΡΗΣ

© Poeticanet 

 

 

Δύο ποιήματα

 

ΣΕ ΤΡΕΛΟ ΠΟΙΗΤΗ

«Κράτησε τα όνειρά σου· οι συνετοί δεν έχουν έτσι ωραία σαν τους τρελούς!»
Σαρλ Μπωντλαίρ, «Η φωνή» 

 

Σου ναι έμφυτη η κλίση να σπαράζεις τον στίχο,
σαν θλιμμένος Πιερότος τη ντροπή μαριολάρεις, 
βαλσαμώνεις τον πόνο μ’ ασυνάρτητο ήχο
και με χίλιες γκριμάτσες τον καημό σου πουντράρεις.

Γλυκοπαίζεις τραγούδια για ξανθές και μελάχρες,
Δον Ζουάν τριγυρίζεις σε μια θεία πολιτεία
μ’ αρλεκίνου καπέλο, κουδουνάκια στις άκρες,
μέσα απ’ το όνειρο πάγεις σε τρελή βασιλεία.

Προχωράς στο Μοιραίο με πυγμή Δον Κιχώτη,
του Εδώ η μιζέρια σ’ εξωθεί προς το Πέρα,
κι αν σε ρίχνουν τα πλήθη στης αβύσσου τα σκότη
μ’ ένα γέλιο ανεβαίνεις βροντερά στον αιθέρα!

 

ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. . . (διασκευή)
 

Θα πεθάνω μια μέρα στις αρχές του Γενάρη,
τόσες λύπες θα φύγουν σαν κεράκι που σβήνει,
ένα γράμμα στην τσέπη που κανείς δε θα πάρει,
άλλος πόνος ν’ αντέξω δε θα μου’ χει απομείνει.
Τραγικός θα βαδίζω μ’ ηρεμία στο πάρκο,
την κοπέλα θα σκέφτομαι που μ’ αγάπησε τόσο,
μα αφού ξεφυσήξω τον στερνό μου ταμπάκο,
όσους κείνται σε τόπο χλοερό θ’ ανταμώσω.
Το πιστόλι θ’ αμπώσω κολλητά στην καρδιά μου,
θα ψελλίσω μονάχα «Αχ συγχώρα με μάνα»,
θα σφυρίξει κι εκείνο κόβοντας τη μιλιά μου
που αδόξως παλεύει σε κακόβουλα πλάνα.
Ή στο σπίτι μιαν ώρα που είν’ κοινής ησυχίας,
θα περάσω με τέχνη μια τριχιά στο λαιμό μου,
η σκιά μου θα τρέμει δίχως ίχνος ελπίδας,
δυο-τρεις φίλοι θα κλαίνε τον περίσσιο χαμό μου.
Κι όσοι έχουν φιδίσια γλώσσα ίσως χαρούνε,
βάζοντας μία μάσκα λυπερή στην κηδεία
«κρίμα το παλληκάρι, τόσο νέο!» θα πούνε
μα σα φύγουν θ’ αρχίσουν τα γνωστά τους ‘‘αστεία’’.
Κι ο πατέρας που μ’ ότι βάζει ο νους μ’ είχε βρίσει,
αρεστός στους πολλούς με στενή παρωπίδα,
πως λυπάται θα κάνει, μα όταν σπίτι γυρίσει
θα το πνίξει στη βότκα με μια τσούλα Ρωσίδα.
Μα ίσως και με προλάβει μια μυστήρια πλάνη,
λέξεις, ήχοι και ρίμες που θα παίζουν μαζί μου.
Θα μου δείξουν το δρόμο και σα στίχος του Ουράνη
θ’ αποδράσω στο ποίημα και θα ζω τη ζωή μου.   

---

Ο Αλέξανδρος Δεδιλιάρης είναι Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ποιητής (ΜΕΤΑ ΤΑ ΝΗΠΕΝΘΗ, εκδ. Poema, 2024).  Τα δύο ποιήματά του έχουν  διακειμενικές αναφορές στον Ρώμο Φιλύρα και τον Κώστα Ουράνη.