Εκτύπωση του άρθρου
ΝΙΚΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Εικόνισμα
 
μιά εικόνα που δεν ανήκει
σε κανέναν αδιάκοπα
περιφέρεται
.
χαμόγελο που βυθίζεται στο νερό
.
φύκια είναι τα μαλλιά της
κοχύλι αστραφτερό η μύτη της
.
γεννήθηκε στην κόψη του αφρού
μιά φράση καθαρού νερού της φτάνει
.
ο ελαφρά ανασηκωμένος μαστός της νέας γυναίκας σιγά σιγά καλύπτει
το φεγγάρι μειώνοντάς το συνεχώς μέχρι την έκλειψη
.
κοίτασμα φήμης
η εικόνα πάντα εγκυμονεί
.
ηδυ
πόρος
.
μεθυσμένη η υγρασία
και λιγομίλητοι
οι αρτεσιανοί χυμοί
οι λογισμοί νερόχαροι
τά σπάρτα ξελιγώνονται
με την ανυπομονησία τω χελιών
φουσκώνουνε σκορπίζουνε
τα ρούχα μας ανήσυχα
.
και αν γλεντούσαμε έτσι
στάζοντας άλαλη χαρά
.
τον οργασμό της σημασίας
.
εγώ ζηλόκοττα
πουλί φανατισμένο
ψάρι φαρμακερό
.
χάνω την πίστη μου σε τί
.
στενεύουνε τα μάτια μου
.
εικόνα που υποκρίνεται
τώρα αναπαύεται εκεί
.
όταν το βλέμμα
αρχίζει να ρωτά
το νόημα η εικόνα
κοιτάζεται να δει αν είναι
ακόμη στον καθρέφτη
.
κοιμάμαι τώρα γιατί ταξιδεύω
.
να ξυπνήσω στα σύνορα της
γλώσσας μου με την εικόνα της
 
Νίκος Αργυρόπουλος

Ημ/νία δημοσίευσης: 23 Μαρτίου 2007