Εκτύπωση του άρθρου
Για την έκδοση «Πόλεις από λέξεις»
 
 
 
«Πόλεις από λέξεις» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίο με χαικού των Zlatka Timenova και Alexandra Ivoylova, το οποίο εκδόθηκε από τις εκδ. „Cyberwit“, Ινδία, με πρόσκληση του εκδότη Karunesh Kumar Agarwal. Πρόκειται για τρίγλωσση έκδοση (βουλγάρικα, αγγλικά και κινέζικα), η οποίο ρίχνει ποιητικές γέφυρες ανάμεσα σε δύο πόλεις με αρχαία ιστορία και πολιτισμό και σύγχρονη δυναμική – τη Σόφια και τη Λισαβώνα. Σε έναν ιδιόμορφο διάλογο χαϊκού οι δύο ποιήτριες ψηλαφούν την χαρακτηριστική ατμόσφαιρα εμβληματικών τοπωνυμίων των δύο αυτώ ευρωπαϊκών πρωτευουσών, στις οποίες ζει η καθεμία, μέσω των ηχοχρωμάτων και των διαθέσεων που δημιουργούν οι τέσσερις εποχές του χρόνου. Η έκδοση κοσμείται από φωτογραφίες, δημιουργίες των δύο ποιητριών με θέμα την πόλη, φιλοτεχνημένες στην αισθητική του haiga. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμείται από δημιουργία της Alexandra Ivoylova. Ο μεταφραστής τους στα κινέζικα Liu Wei μοιράζεται σε σύντομο κείμενό του ενδιαφέροντα στιγμιότυπα από την απόδοση των στίχων (χαικού), αποτυπώματα συγκεκριμένης πολιτιστικής ταυτότητας σε διαφορετικά πολιτισμικά συμφραζόμενα, όπως είναι εκείνα της Ανατολής. Η μετάφραση στα αγγλικά είναι των Fannie Krispin και Mick Greer.
 

Translated from the Bulgarian by Zdravka Mihaylova

 

 

Πόλεις από λέξεις

Πρόλογος της έκδοσης Cities of Words: LisbonSofia
Zlatka
Timenova

Το βιβλίο με τίτλο «Πόλεις από λέξεις: Λισαβώνα - Σόφια» (Cities of Words: LisbonSofia), είναι γραμμένο ως διάλογο ανάμεσα τη Zlatka Timenova και την Alexandra Ivoylova, και αναφέρεται στη Λισαβώνα και της Σόφια, τις πόλεις όπου ζουμε εμείς οι δύο.

Τα χαικού μας ακολουθούν τις εποχές του χρόνου και παρουσιάζονται σε τρεις γλώσσες: βουλγάρικα (πρωτότυπη γραφή) με μετάφραση στα αγγλικά και τα κινεζικά. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο μας - χαικού διάλογος, το πρώτο είχε τίτλο «Ίχνη ανέμου» (Traces of Wind) και εκδόθηκε στη Βουλγαρία το 2019.

Η Λισαβώνα και η Σόφια είναι πολύ παλιές πόλεις γεμάτες ιστορία και σύγχρονο παλμό, φυσικές ομορφιές και πολιτιστικά αξιοθέατα. Αλλά, προπαντός είναι πολιτείες με ψυχή, η οποίες ξυπνάνε βαθιά ποιητικά συναισθήματα.

Σκοπός μας είναι να παρουσιάσουμε τη Λισαβώνα και τη Σόφια όπως υπάρχουν στα αισθήματά μας, ως αντικείμενα της τέχνης του λόγου,…ως πόλεις φτιαγμένες από λέξεις. Ζώντας σε πόλεις, ακούμε το αστικό τοπίο να μιλάει στη φαντασία μας, στους συνειρμούς μας.

Το να γράφονται χαικού για τον αστικό χώρο αποτελεί πολύ πρόσφατη πρακτική. Όμως αυτός είναι ο χώρος της καθημερινότητάς μας, η φαντασία μας παίρνει άμεσα ερεθίσματα από όσα βλέπουμε από το πρωί μέχρι το βράδι, από την άνοιξη μέχρι το χειμώνα. Καταγράφουμε τις αλλαγές του αέρα, στους δρόμους, τα φώτα, τους ανθρώπους, τους κήπους, τις εκκλησίες. Επαγρυπνούμε για τις μεταβολές των αισθημάτων μας, της ματιάς μας, των εκτιμήσεων μας. Εμείς είμαστε οι εφευρέτες των πόλεων και οι πόλεις εφεύρουν εμάς.

Το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε θα ανακαλύψει δύο από τις παλαιότερε πόλεις της Ευρώπης, παρουσιασμένες ως ζωντανούς οργανισμούς, πέραν των τυπικών περιγραφών και των ψυχρών αριθμών. Ιδανικός μας αναγνώστης θα μπορούσε να είναι ο “flâneur” του Μπωντλαίρ ή ο σύγχρονος ταξιδευτής, ο οποίος έχει κουραστεί από μπετόν και γυαλί και αναζητά ζεστές αποχρώσεις, ανθρώπινα χαμόγελα, ακόμα και τη λύπη.

Σήμερα δεν είναι πολύ εύκολο να ταξιδεύεις μετακινούμενος στον φυσικό χώρο. Προτείνουμε στους αναγνώστες μια ποιητική περιπλάνηση, ένα ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας.

Όπως λέει ο Πορτογάλος ποητής Φερνάντο Πεσσόα: Ἂν φανταστῶ, βλέπω. Τί περισσότερο κάνω ταξιδεύοντας; Μόνο ἡ ἀκραία ἀδυναμία τῆς φαντασίας δικαιολογεῖ τὸ ὅτι πρέπει νὰ μετακινούμαστε γιὰ νὰ αἰσθανόμαστε." Fernando Pessoa, Βιβλίο της ανησυχίας, Β' τόμος, Εισαγωγή-Μετάφραση-Σημειώσεις Μαρία Παπαδήμα, Αθήνα, Εκδ. Gutenberg,2018, σ. 246 /Se imagino, vejo. Que mais faço eu se viajo? Só a fraqueza extrema da imaginação justifica que se tenha que deslocar para sentir. /

Fernando Pessoa, Vol.II, Lisboa: Atica, 1982. – 38
 

Preface to Cities of Words: Lisbon – Sofia
Zlatka Timenova

The book, titled Cities of Words: Lisbon – Sofia, written as a haiku dialogue between Zlatka Timenova and Alexandra Ivoylova, is about Lisbon and Sofia, the cities where we are living.

Our haiku are arranged following the seasons and are presented in three languages: Bulgarian (original) with translation in English and Chinese.

It is our second haiku dialogue book, the first one titled Traces of Wind was published in Sofia/Bulgaria in 2019.

Lisbon and Sofia are very old cities, full of history and modernity, natural beauty and cultural features. But, first of all, these are cities with a soul that create deep poetry emotions.

Our purpose is to present Lisbon and Sofia as they exist in our feelings, as objects of verbal art,…as cities of words. Living in a city, we hear the urban landscape speaking to our imagination, to our associations.

Writing haiku about urban space is quite a recent practice. But this is our everyday abode, our imagination is spontaneously provoked by what we are seeing from morning to evening, from spring to winter. We register the changes of the wind, in the streets, the lights, the people, the gardens, the churches. We are alert to the changes of our feelings, of our eyes, of our appreciations. We invent the cities, the cities invent us.

Our target audience will discover two of the oldest cities in Europe presented as living beings, beyond formal description and cold numbers. Our model of a reader could be the Baudelaire’s “flâneur”, or the modern traveller who is tired of concrete and glass and is looking for warm colours, human smiles and even sadness.

In the present days it is not very easy to travel physically. We propose to our reader a poetical journey, a trip of the imagination.

As the Portuguese poet Fernando Pessoa says:

If I imagine, I see. What am I doing more, when I am travelling? Only the extreme weakness of the imagination legitimates the necessity to move around in order to feel. /Se imagino, vejo. Que mais faço eu se viajo? Só a fraqueza extrema da imaginação justifica que se tenha que deslocar para sentir. / Fernando Pessoa, Vol.II, Lisboa: Atica, 1982. – 387.

 
Η Alexandra Ivoylova γράφει στο επίμετρο της έκδοσης:
 
Γράφαμε αυτά τα χαικού όταν ο κόσμος ακόμα ταξίδευε ελεύθερα, όταν οι αποστάσεις είχαν μικραίνει και η ζωή στις πόλεις στρυφογύριζε στη δίνη των εναλλαγής των πολύχρωμων εποχών. Σήμερα περιορισμοί φράζουν τους δρόμους του ανθρώπου και ο ίδιος στρέφεται προς τις εσωτερικό του κόσμο, στο άπειρο των πνευματικών του διαστάσεων. Έτσι και ο δικός μας πόθος για ταξίδια μέσω των «πόλεων από λέξεις» που δημιουργήσαμε απέκτησε νέο νόημα. Τα χαικού, αυτή η πιο λακωνική μορφή ποίησης, μας δίνει την ελευθερία να ανακαλύπτουμε άλλους δρόμους – εκείνα τα αιθέρια και αλώβητα νήματα, τα οποία μας συνδέουν. Οι πόλεις μας εδώ ακόμη πάλλονται στον ρυθμό της πολύκοσμης πολιτείας, της αστικής βαβούρας ή της στιγμιαίας απομόνωσης, της ζωηράδας και των εορτών, του φωτός και του σκότους... Μια χούφτα λέξεις αποκαλύπτουν τα δικά τους πεδία του αποσιωπημένου. Για να προσκαλέσουμε τον αναγνώστη να προβάλει μέσα από αυτές τα δικά του βιώματα. 
 
Όπως το λευκό χρώμα περιέχει όλο το φάσμα των χρωμάτων, έτσι η ησυχία κουβαλάει μέσα της την ηχηρότητα του κόσμου. Ενώπιον μας είναι το λευκό της κόλλας χαρτιού και η σιωπή ανάμεσα στις λέξεις των χαικού. Η σιωπή – „απεριόριστη, άπειρη και πιο πλούσια από τη σοφία του ανθρώπου“ (Ban'ya Natsuishi) 
 
 

Ημ/νία δημοσίευσης: 15 Δεκεμβρίου 2020