Η Έλα Ιακάμπ (γεν. 5 Απριλίου 1976, Λούγκοζ), είναι απόφοιτος της Σχολής Γραμμάτων, Φιλοσοφίας και Ιστορίας του Δυτικού Πανεπιστημίου της Τιμισοάρα, απέκτησε το διδακτορικό της το 2010 με διατριβή για το έργο του Tudor Arghezi. Έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο με μια κριτική έκθεση για τον Ντοστογιέφσκι, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Reflex (2001). Έχει συνεργαστεί στα περιοδικά "Reflex", "Orizont", "Steaua", "Luceafărul de dimineaţă", "Arca", "Poesis", "Nord literar", "Carmina balcanica", "Convorbiri literare", "Poezia", "Portal-MĂIASTRA", "Bucovina literară", "Alternanţe" (Γερμανία), "La tribu de Frida" (Ισπανία), δημοσιεύοντας άρθρα και μελέτες για κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς, Ρουμάνους και ξένους, ποιήματα και μεταφράσεις ξένής ποίησης από σύγχρονους συγγραφείς. Για όλη την εκδοτική της δραστηριότητα της απονεμήθηκε το Βραβείο Αριστείας του Πολιτιστικού Ιδρύματος "Orient Latin" Timisoara, τον Μάρτιο του 2016.

Για το βιβλίο του ντεμπούτου της, μια κριτική μελέτη με τίτλο Deșertăciune și asceză/ Ματαιοδοξία και ασκητισμός (Timişoara, Εκδ. οίκος Eubeea, 2011, Εισαγωγή του Iosif Cheie, Επίλογος του Gheorghe Glodeanu), κέρδισε το Ειδικό Βραβείο για την καλύτερη μελέτη πάνω στο έργο του Αργκέζι, που της απονεμήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ  «Tudor Arghezi», έκδοση 2012.

Το 2017 δημοσίευσε την πρώτη της ανθολογία ποιημάτων, δίγλωσση, ρουμανική-ιταλική έκδοση, Cartea lui Athanasios/Το βιβλίο του Αθανασίου / Il libro di Athanasios (Cluj-Napoca, Εκδ. Οίκος Grinta), που επικεντρώθηκε στην πνευματική βιογραφία  ενός ερημίτη και στην οποία απονεμήθηκαν το Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Sighetu Marmatiei, το Βραβείο της Ένωσης Ρουμάνων Συγγραφέων, Παράρτημα Arad και την Τιμητική Διάκριση στο Διεθνές Βραβείο Ποίησης "Salvatore Quasimodo", Rocca Imperiale, Ιταλία, το 2018. Η δεύτερη ανθολογία ποίησης, Poemele de la Aethris/Τα ποιήματα του Αιθέρος (Τιμισοάρα, Eurostampa) που δημοσιεύθηκε στα τέλη του 2020, απολαμβάνει ήδη το κύρος μιας Τιμητικής Διάκρισης στο Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας "Sigillo di Dante", που διοργανώνει η Εταιρία Dante Alighieri που εδρεύει στην ιταλική πόλη La Spezia, και μια Τιμητική Διάκριση στο Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Ντοστογιέφσκι (Ιταλία).

 

Templul Aethris

Fiii celui de-al treilea cer 
m-au hrănit cu fructele morţii.

Şi tu nu mă chemi nici în viaţă, 
nici în moarte, nici dincolo.

Te-am lăsat dintotdeauna 
să ciopleşti piatra de temelie 
a templului în lumina 
dinlăuntrul meu.

Ai fi putut să spui doar 
Fie Templul!
Şi Templul ar fi fost.

Ai fi putut să dai 
pietrelor şi stâncilor 
suflu din Suflul tău,
Şi Templul ar fi fost.

Golul dintâi nu l-ai mistuit 
în focul tău alb, 
apele de sus o dată 
nu mi-au închis rănile.

Si totuşi, crede-mă, 
Doamne, 
că atât te iubesc, 
încât de şapte sute de ani, 
Templul Aethris sunt eu.

 

Ο Ναός του Αιθέρος

Οι υιοί του τρίτου ουρανού
με έθρεψαν με τους καρπούς του θανάτου.

Και συ δεν με καλείς ούτε στη ζωή,
ούτε στο θάνατο ούτε αντικρύ.

Σου επέτρεψα πάντα
να σμιλεύεις το θεμέλιο λίθο
του ναού στο φως
εντός μου.

Θα μπορούσες μόνο να πεις
Γενηθήτω Ναός!
Και ο Ναός γεγενημένος ἔσται.

Θα μπορούσες να δώσεις
στις πέτρες και στα βράχια
το φιλή της ζωής,
Και ο Ναός γεγενημένος ἔσται. 

Το πρωταρχικό Χάος δεν έκαψες 
στη δική σου λευκοπύρωση, 
τα νερά από πάνω ούτε μία φορά
δεν μου έκλεισαν τις πληγές.

Κι όμως, πιστεψέ με,
Κύριε,
ότι τόσο σε αγαπώ 
που εδώ και επτακόσια χρόνια,
Ο Ναός του Αιθέρος είμαι εγώ.

 

Semne

Urcam şi coboram 
pe calea străbătută 
de eremiţi
spre muntele pecetluit.

Rănile tălpilor 
lăsau în pietre 
semne care ascund 
misterele vechi.

Câte erau ştiute 
pe pământ,

şi câte putea închipui 
setea mea de lumină.

Într-o seară, Dumnezeu 
a oprit toate vânturile 
şi mi-a  vorbit.

Σημάδια

Ανέβαινα και κατέβαινα
στο δρόμο
των ερημιτών
προς το σφραγισμένο βουνό.

Οι τραυματισμοί στα πόδια
άφηναν στις πέτρες
σημάδια που κρύβουν
τα παλιά μυστήρια.

Όσα ήταν γνωστά
στη γη,

και όσα μπορούσε να φανταστεί
η δίψα μου για φως.

Μια νύχτα,ο Θεός
σταμάτησε όλους τους ανέμους
και μου μίλησε.
 
Eu sunt CEL CE SUNT

Nu-ţi fie teamă de ape, de foc şi de Îngeri!

Adevăr îţi spun, oricine poate pieri 
de săgeată, pumnal ori spadă omenească, 
Numai tu, nu, numai tu, nu.

Eu sunt CEL CE SUNT.

Tu mi-ai înălţat templul singular 
dintr-o piatră imaterială, 
dintr-o lumină pe care am dăruit-o 
muritorilor egală cu sine, 
pe când nemuritori erau,

dar numai în tine a rodit, 
cum niciodată într-un corp teluric.

Nu căuta nume sacre, 
păzite în ştiinţe misterice.

Nu-mi recita versete încifrate,

pe niciun ton, cu nici unul 
dintre glasurile tale.

Cheamă-mă cum numai tu ştii, 
după ce vei fi cunoscut 
toate sunetele rostite 
vreodată pe pământ.

Eu Sunt aici, lângă tine, 
pe muntele ascuns.
 

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ

Μην φοβάσε τα ύδατα, τη φωτιά και τους Αγγέλους!

Αλήθεια σου λέω, ο καθένας μπορεί να χαθεί
από βέλος, στιλέτο ή ανθρώπινο σπαθί,
Μόνο εσύ, όχι, μόνο εσύ, όχι.

Εγώ Είμαι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ.

Έχεις ανεγείρει τον μοναδικό ναό μου
από μια άυλη πέτρα,
από ένα φως ίσο με τον εαυτό του, 
στους θνητούς που χάρισα 
ενώ ήταν αθάνατοι,

αλλά μόνο σε σένα απέδωσε καρπούς,
όπως ποτέ άλλοτε σε ένα τελουρικό σώμα.

Μην ψάχνεις για ιερά ονόματα,
φυλαγμένα σε μυστηριώδεις επιστήμες.

Μην μου απαγγέλλεις κρυπτογραφημένους στίχους,

χωρίς κανέναν τόνο, χωρίς καμιά 
από τις φωνές σου.

Κάλεσέ με όπως μόνο εσύ ξέρεις,
αφού θα είχες γνωρίσει
όλους τους ομηλούμενους ήχους 
κάποτε στη γη.

Εγώ Είμαι εδώ, δίπλα σου,
στο κρυμμένο βουνό.

© Poeticanet